ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Προσπαθῶ νά πηγαίνω συχνά στήν ἐκκλησία. Ἀλλά ἀντί νά προσέχω τά τελούμενα ἡ σκέψη μου φεύγει καί γυρίζει ἀλλοῦ. Τί νά κάνω ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι παρατηρημένο ὅτι ἄν κάτι μᾶς ἐνδιαφέρει τό παρακολουθοῦμε μέ προσοχή. Ἄν ὄχι ἀδιαφοροῦμε καί σκεφτόμαστε ἄλλα.

Τό πρῶτο λοιπόν εἶναι νά καταλάβουμε πόσο σπουδαία εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ συναντοῦμε τόν Ἴδιο τόν Θεό. Ἀξιωνόμαστε νά στεκόμαστε μπροστά Του. Νά Τοῦ μιλοῦμε καί Ἐκεῖνος νά μᾶς ἀκούει. Μέσα στήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας συμμετέχουμε στήν ζωή Του. Τόν ἀκοῦμε νά μᾶς ὁμιλεῖ μέ τό Εὐαγγέλιό Του. Τόν ἀκολουθοῦμε στόν Γολγοθᾶ καί μαζί μέ τόν μετανοημένο ληστή, Τοῦ ἐπαναλαμβάνουμε : «μνήσθητί μου Κύριε ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου». Μέ τήν ἀναίμακτη θυσία, πού τελεῖται στήν Ἁγία Τράπεζα, ὅπως λέει καί ἡ εὐχή «μεμνημένοι... τοῦ Σταυροῦ, τοῦ τάφου, τῆς τριημέρου ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως...», συμμετέχουμε σέ ὅλους τούς σταθμούς τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Τοῦ προσφέρουμε τά Τίμια Δῶρα νά τά ἁγιάσει καί νά τά μεταβάλει σέ Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα καί ἐν συνεχείᾳ νά μᾶς τά προσφέρει γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Ἀπ΄ὅλα ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο καί στήν ζωή μας κανένα γεγονός δέν εἶναι τόσο σπουδαῖο καί τόσο εὐεργετικό γιά μᾶς, ὅσο αὐτά πού γίνονται κατά τήν Θεία Λειτουργία. Ἄν δέν ἔχουμε καταλάβει τό νόημα καί τήν σπουδαιότητα τῶν ὅσων συμβαίνουν κατά τήν Θεία Λειτουργία, ἀξίζει πάσῃ θυσίᾳ νά ἐνδιαφερθοῦμε νά τά μάθουμε.

Ἐπειδή, στήν Θεία Λατρεία συμμετέχει καί τό σῶμα μας μαζί μέ τό Πνεῦμα, εἶναι ἀνάγκη νά λάβουμε τά μέτρα μας, ὥστε καί αὐτό νά βρίσκεται σέ τέτοια κατάσταση, ὥστε νά μήν ἐμποδίζει τό πνεῦμα νά ἀφοσιώνεται στόν Θεό. Τί μποροῦμε νά κάνουμε ; Νά μήν ἀφήσουμε δουλειές γιά τό πρωΐ καί μετά δέν θά μποροῦμε νά σταθοῦμε στήν ἐκκλησία. Τήν παραμονή τό βράδυ νά ἀποφύγουμε διασκεδάσεις ἤ νά βλέπουμε τηλεόραση μέχρι ἀργά, ὁπότε ἄν δέν ἔχουμε κοιμηθεῖ ἀρκετά, τό πρωΐ δύσκολα θά σηκωθοῦμε νά πᾶμε στήν ἐκκλησία. Ἀλλά καί ἄν πᾶμε θά νυστάζουμε, ὁπότε δέν θά μποροῦμε νά παρακολουθοῦμε προσεχτικά τά τελούμενα, σημαντικό εἶναι καί τό τί θά φάμε τό βράδυ τῆς παραμονῆς. Τά βαρειά φαγητά καί τά οἰνοπνευματώδη ποτά δέν βοηθοῦν τό πνεῦμα νά εἶναι σέ ἐγρήγορση. Ἡ νηστεία, λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δίνει φτερά στήν προσευχή. Γι΄αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας καθιέρωσε, ἀκόμη καί ἄν δέν κοινωνήσουμε, στήν Ἐκκλησία νά πηγαίνουμε χωρίς νά ἔχουμε φάει τίποτε τό πρωΐ ἐκεῖνο.

Κάτι ἀκόμα –γιά νά περιοριστοῦμε μόνο σ΄αὐτά- πού πολύ μᾶς βοηθεί στόν σκοπό μας, εἶναι, τό βράδυ τῆς παραμονῆς νά διαθέσουμε ἥσυχο χρόνο νά διαβάσουμε τά ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῆς ἄλλης ἡμέρας, νά διαβάσουμε κάτι σχετικά μέ τήν Θεία Λειτουργία καί νά προσευχηθοῦμε ὁ Κύριος νά μᾶς ἀξιώσει τήν ἄλλη μέρα νά Τόν λατρέψουμε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 4,24).

+Μητροπολίτου Πισιδίας Σωτηρίου Τράμπα

Πηγή