Πατεράδες και μανάδες στα θρανία

Όλοι έχουν από την παιδική ή την εφηβική ηλικία όνειρα και προσδοκίες για το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν. Όλοι σκέφτονται τον άνθρωπο με τον οποίο θα συνδέσουν τη ζωή τους. Τα παιδιά που θα αποκτήσουν.  Όλοι κάνουν όνειρα για το μέλλον των παιδιών τους. Και είναι πραγματικά ευχάριστο τα όνειρα και οι προσδοκίες να γίνουν πραγματικότητα.

Φυσικά για να γίνει η πραγματοποίηση όλων αυτών είναι απαραίτητη η προετοιμασία και η δουλειά για όλα αυτά.

Συνήθως οι νέοι άνθρωποι προετοιμάζονται με σπουδές και πρακτική εξάσκηση για το επάγγελμα το οποίο θα ακολουθήσουν. Η προετοιμασία αυτή κρατάει πέρα από τη στοιχειώδη εκπαίδευση δυο, τρία, τέσσερα ή και πολύ περισσότερα χρόνια. Και ο εργοδότης για να προσλάβει κάποιον στη εργασία του απαιτεί να έχει κάποια συγκεκριμένα προσόντα. Και πολλές φορές κατά την διάρκεια της εργασίας στέλνει τους εργαζομένους του για εκπαίδευση σε νέες τεχνολογίες, σε επιμόρφωση, σε εξειδίκευση κλπ.

Υπάρχει όμως και ένα έργο για το οποίο τα πράγματα δεν γίνονται έτσι!!! Δυστυχώς. Πρόκειται για το μεγάλο και σπουδαίο έργο του πατέρα και της μάνας, για το έργο του γονιού. Για το έργο αυτό δεν υπάρχει καμμία προετοιμασία. Καμμία φροντίδα ψυχική. Καμμία φροντίδα καταρτισμού. Καμμία έγνοια προετοιμασίας. Όλα αφήνονται στην ωχαδερφιστική αρχή «όσα πάνε και όσα έρθουν» ή στο δόγμα «βλέποντας και κάνοντας».

Πολλοί ανέλαβαν το έργο αυτό επειδή έτσι κάνουν όλοι. Επειδή έτσι πρέπει να κάνουν. Σε άλλους «προέκυψε» χωρίς να το επιδιώξουν. Σε άλλους ήρθε χωρίς να το θέλουν και μάλιστα τους έβαλε σε μπελάδες (επισημοποίηση σχέσεων στα γρήγορα, απόφαση γάμου βεβιασμένη κ.ά.). Δυστυχώς υπάρχουν και εκείνοι που το ξεφορτώθηκαν το φορτίο αυτό πολύ γρήγορα με μια τάχα «ανώδυνη επέμβαση» (=έκτρωση-φόνο), αλλά δεν παύει να είναι έγκλημα ζωής.

Το αποτέλεσμα είναι ολοφάνερο με την πρώτη εξεταστική ματιά στην κοινωνία μας. Βλέπει κανείς την κατάντια των πλείστων οικογενειών και κατ’ επέκταση των παιδιών. Χάλια μαύρα!!!

Βεβαίως το έργο του γονιού είναι πάρα πολύ δύσκολο και απαιτητικό. Και δυστυχώς, όπως είπαμε, αντιμετωπίζεται με πολύ ελαφρότητα. Ειδικά στις μέρες μας τα προβλήματα είναι πάρα πολλά, μεγάλα και δυσεπίλυτα.

Δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Θέλει κότσια, θέλει συνειδητή προσπάθεια και μεγάλο αγώνα. Οι γονείς έχουν να παλέψουν με πολλές δυσκολίες για το παιδί τους.

Δυσκολίες με τα θέματα υγείας, με την συμπεριφορά, με την ανάπτυξη, την μόρφωση.

Δυσκολίες στην προσχολική ηλικία, στη σχολική, στην εφηβεία, στη νεανική ηλικία, αλλά και μετέπειτα.

Δυσκολίες στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο.

Δυσκολίες με σύγχρονες μάστιγες μαλθακότητα, καλοπέραση, εγωισμός, σχολικός εκφοβισμός, cyber bulling, αιρέσεις, παραθρησκείες, πανσεξουαλισμός, αλκοολισμός, κάπνισμα, ναρκωτικά, αναβολικά κ.ά.

Δυσκολίες μεταξύ των παιδιών, με τους συγγενείς, με τους γείτονες, με τους φίλους αλλά και με τους εχθρούς.

Οι γονείς πρέπει να διαθέτουν πολλή υπομονή, χρόνο και χρήμα για τα παιδιά τους. Πρέπει να διαθέτουν «καλό αυτί» για να αφουγκράζονται τα προβλήματα και τις αναζητήσεις των παιδιών τους. Να έχουν ανοιχτή αγκαλιά κάθε ώρα και στιγμή διότι πολλοί θα πληγώσουν τα τρυφερά βλαστάρια τους. Να ξέρουν και να είναι έτοιμοι να βάλουν όρια στα παιδιά τους εκεί που χρειάζεται. Να ξέρουν και να μπορούν να συγχωρούν όταν πρέπει, αλλά και να επιμένουν εκεί που είναι αναγκαίο. Να ξέρουν να αντιμετωπίζουν το περιβάλλον των παιδιών τους, αλλά και να στηρίζουν τα παιδιά τους.

Ο επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, κ. Μανώλης Σφακιανάκης, συνιστά στους γονείς να μιλούν με τα παιδιά τους, να μην κλείνουν τους δίαυλους επικοινωνίας, γιατί τότε είναι μεγάλος ο κίνδυνος τα πράγματα να εξελιχθούν άσχημα και να μπει στο σπίτι τους η Δίωξη (για να τα αντιμετωπίσει). «Οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με πολλούς κινδύνους, τον εκφοβισμό, το cyber bulling, τη διαδικτυακή αποπλάνηση κ.ά. Οι γονείς ας έχουν υπόψη πως όταν τα παιδιά τους γυρνούν από το σχολείο -εκεί κοντά στις 3.00-4.00 το απόγευμα- τότε έχουν ανάγκη να ανοίξουν την καρδιά τους στη μαμά και τον μπαμπά, να μιλήσουν για ό, τι τους έχει συμβεί. Και οι γονείς οφείλουν να είναι πρόθυμοι να ακούσουν. Όταν υπάρχει διάλογος, τα προβλήματα λύνονται, προτού ξεφύγει η κατάσταση και φτάσει ο κόμπος στο χτένι» (http://www.enikos.gr/society/345266,Erxetai-h-prwth-akadhmiagonewn.html).

Όλα αυτά καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για προετοιμασία και εκπαίδευση των γονέων. Αυτό πρέπει να γίνει και πριν από το γάμο, αλλά και κατά τη διάρκεια της έγγαμης ζωής, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα παιδιά είναι ακόμα στο σπίτι.

Την εκπαίδευση αυτή πρέπει να την αναλάβει η Εκκλησία, το Σχολείο κάθε βαθμίδας, τα Πανεπιστήμια που έχουν σχετικές σχολές, τα Νοσοκομεία, αλλά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ήδη το ΙΝΕΔΙΒΙΜ έχει σχετικές δράσεις οι οποίες όμως δεν επαρκούν για να καλυφτούν οι ανάγκες που υπάρχουν.

Όπως καταλάβατε μιλάμε για τις Σχολές Γονέων. Είναι ένας θεσμός που πρέπει όλοι να τον προβάλλουμε, να τον στηρίξουμε και να τον βοηθήσουμε προσωπικά, προσβλέποντας στην τεράστια ωφέλεια που θα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

Οι κάποιες φωνές αρνητικής κριτικής για πραγματικά ή φανταστικά λάθη, όπως επίσης οι μικρότητες και μεμψιμοιρίες σχετικά με τον θεσμό αυτό, δεν πρέπει να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα. Ας αγωνιστούμε όλοι να κάνουμε το θεσμό καλύτερο.

Όσοι επικρίνουν τα έργα αυτά όπως γίνονται

ας κάνουν αυτοί κάτι καλύτερο.