Η ποιότητα της Παιδείας

… Σε μια χώρα που επαίρεται για το αρχαίο κλέος της, οι νέοι έχουν υποστεί, δυστυχώς, τέτοιας έκτασης αποκολοκύνθωση του εγκεφάλου τους, που δεν γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Ο αφελληνισμός της παιδείας, ο ρεπουσισμός στην εκπαίδευση, η έκπτωση του πνευματικού κόσμου σε μίσθαρνο υποπόδιο ενός φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος και η κυριαρχία της απάτριδος Αριστεράς οδήγησαν την ελληνική νεολαία στα βαλτόνερα της άγνοιας και της αδιαφορίας για τις ιερές παρακαταθήκες των παρελθουσών γενεών.

 Σε αυτό το φρικτό τοπίο πρόσθεσε τις κακόσχημες πινελιές της μια «πανηγυριώτικη» και «επετειακή» αντίληψη της Ιστορίας, η οποία περιορίζεται στις μονότονες διδασκαλίες κειμένων τα οποία δεν διδάσκουν αλλά όζουν φορμόλη και παπαγαλία.

Η ανιστορικότητα της εποχής αποτελεί εργαλείο για την οικοδόμηση του εφιαλτικού νεοταξικού καθεστώτος, το οποίο απεργάζονται διάφορα παγκοσμιοποιητικά κέντρα ισχύος. Η κατασκευή ενός πλανητικού πολτού εθνών και φυλών επιβάλλει την αποσύνδεση των ανθρώπων από τις ρίζες τους και από τα διδάγματα του συλλογικού παρελθόντος. Η άγνοια για τον Μαραθώνα ανοίγει τον δρόμο των επίδοξων Δαρείων.

 Η αναστροφή του κλίματος και η βελτίωση του πνευματικού επιπέδου των πολιτών δεν είναι δύσκολη υπόθεση και δεν απαιτεί τη διάθεση εξωφρενικά υψηλών ποσών. Τα μόνα που χρειάζονται είναι κοινή λογική και η πρόθεση -από την πλευρά των κρατικών αξιωματούχων- για επανελλήνιση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Κρίσιμος είναι και ο ρόλος της τηλεόρασης, η οποία πρέπει να ξεπεράσει την περίοδο του πολιτισμικού και ηθικού Ματζικέρτ, που περνάει τώρα.

 Δεν είναι δυνατόν να αφιερώνονται από τους ιδιωτικούς σταθμούς ώρες επί ωρών για τη διάδοση της οθωμανικής και σύγχρονης τουρκικής κουλτούρας (!!!) και να μην περισσεύει ούτε δεκάλεπτο για την Ιστορία του έθνους, την Ορθοδοξία μας, το βιβλίο, το θέατρο, τη λόγια μουσική και την ελληνική παράδοση.

 Αυτά, ακόμα κι αν δεν τα επιθυμούν οι καναλάρχες, τα προβλέπει και μπορεί να τα επιβάλλει ο νόμος.

Αντιγραφή από εδώ