ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΟΣΜΕ»!!!

Παρακολούθησα με έκδηλη ευχαρίστηση τη γιορτή για την 25^η Μαρτίου που ετοίμασαν οι συνάδελφοι στο σχολείο μου. Ήταν θαυμάσια. Είχε αναφορά στη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και στην εθνική μας παλιγγενεσία. Όμως «καρφώθηκε» μια ιδέα στο μυαλό μου και ενώ έχουν περάσει δέκα μέρες από τότε δεν μπορώ να απαλλαχτώ από αυτή.

Μου πέρασε, λοιπόν, από τη σκέψη ότι πρέπει να απαγορευτεί το τραγούδι του χορού του Ζαλόγγου, που τραγούδησαν τα παιδιά του σχολείου μας, το γνωστό «έχε για καημένε κόσμε». Και τούτο διότι έρχεται σε αντίθεση με τα ήθη που κάνει αποδεκτά η εποχή μας. Και εξηγούμαι:

Οι Σουλιώτισσες εκείνης της εποχής χόρεψαν το χορό αυτό και έπεσαν στο γκρεμό για να αποφύγουν την ατίμωση από τους Τούρκους. Γνώριζαν πολύ καλά, ότι θα γινόντουσαν έρμαια στις κτηνώδεις σαρκικές ορέξεις  των κατακτητών. Γνώριζαν ότι θα πήγαιναν αργά ή γρήγορα αυτές και τα παιδιά τους να γίνουν υλικό για μεταχείριση στα χαρέμια των πασάδων. Για να αποφύγουν αυτή την ατίμωση έπεσαν στο γκρεμό και σκοτώθηκαν.

Έτσι έγινε τότε. Σήμερα τα πράγματα στην ελεύθερη Ελλάδα είναι διαφορετικά. Σήμερα οι γυναίκες μεγάλες και μικρές εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν θεωρούν προσβλητικό για την τιμή τους το να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με οποιουσδήποτε προ του γάμου και εξωσυζυγικές σεξουαλικές σχέσεις μετά το γάμο. Δεν φοβούνται το Θεό, δεν ντρέπονται τους ανθρώπους.

Ο λόγος περί «τιμής» ή περί παρθενίας σήμερα στις γυναίκες είναι λόγια ακατανόητα. Είναι απόψεις παρωχημένες. Θεωρούν εξυπνάδα, προοδευτισμό, ευχαρίστηση, ευτυχία την σεξουαλική υπερδραστηριότητα. Ξεχνάνε ότι αν οι σεξουαλικές σχέσεις ήταν ευτυχία και εξυπνάδα, τότε τα πιο ευτυχισμένα (και πιο έξυπνα) όντα πάνω στη γη θα ήταν οι πόρνες και τα κοκόρια, όπως λέει ο Κικέρων.

Δυστυχώς, λοιπόν, αυτή είναι η κατάντια των γυναικών της Ελλάδας σήμερα. Μπορεί τα κορίτσια μας να τραγουδάνε το τραγούδι του χορού του Ζαλόγγου, αλλά ταυτόχρονα η ζωή τους είναι όλως διόλου αντίθετη με το φρόνημα που είχαν οι Σουλιώτισσες. Εκείνες θυσίασαν τη ζωή τους για να αποφύγουν την ατίμωση. Οι γυναίκες της Ελλάδας σήμερα, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ζουν για να ατιμάζονται. Και μάλιστα θεληματικά και ξεδιάντροπα.

Γιατί, λοιπόν, να τραγουδάμε το «έχε για καημένε κόσμε»; Το τραγούδι αυτό δεν ταιριάζει στα χείλη των συγχρόνων Ελλήνων. Ξεπούλησαν την τιμή τους επιδιώκοντας θεληματικά την ατίμωση. Όταν ακούω να το τραγουδάμε εμείς οι Νεοέλληνες, νιώθω ότι βεβηλώνουμε κάτι ιερό και άγιο. Γι’ αυτό είπα στην αρχή να το καταργήσουμε.

Πονάει η ψυχή μου με την κατάντια μας. Έχω την αίσθηση ότι ίσως πήγε χαμένη η θυσία των ηρώων της πατρίδας μας. Γι’ αυτό παρακαλάω και λέω μαζί με τον ποιητή:

Μπαρμπαγιάννη Μακρυγιάννη, πάρε μαύρο γιαταγάνι

Κι έλα στη ζωή μας πίσω, το στραβό να κάνεις ίσιο.

Υ.Γ. Δεν είμαι μισογύνης. Ούτε πιστεύω ότι υπάρχει άλλη ηθική για τις γυναίκες και άλλη για τους άνδρες. Στο θέμα που αναφέρθηκα έχουν όλοι την ίδια ευθύνη και υποχρέωση. Ο Θεός δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα. Εξ άλλου η γυναίκα με τη σύμπραξη του άνδρα αμαρτάνει και το αντίστροφο. Για τις διαφορετικές περιπτώσεις το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και ξεφεύγει από τα όρια του παρόντος άρθρου.