Η επικοινωνία μεταξύ των συζύγων

 Σημαντική σημείωση: ότι αναφέρεται στο άρθρο μας αυτό για τον άνδρα έχει εφαρμογή και γαι τη γυναίκα, και ότι αναφέρεται για τη γυναίκα έχει εφαρμογή και για τον άνδρα.

Η γυναίκα μου δεν με καταλαβαίνει! Ο άνδρας μου δεν μπορεί να με καταλάβει. Δεν μου δίνει σημασία! Με αποφεύγει για να μην του μιλήσω! Κάνει πως έχει δουλειά ή κοιμάται για να μην της μιλήσω! Κι όταν επιτέλους βρίσκω την ευκαιρία, δυστυχώς τότε νομίζω ότι μιλάω στον τοίχο!

 Συνηθισμένες οι φράσεις αυτές. Καθημερινό φαινόμενο. Η διαμονή κάτω από την ίδια στέγη δεν σημαίνει αυτόματα και επικοινωνία. Τι γίνεται κοιπόν με το θέμα αυτό;

Ποια είναι η καθημερινή σου επικοινωνία με τον σύζυγό σου; Μήπως κάθε μέρα τα θέματα της επικοινωνίας εξαντλούνται σε ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών για τα οικονομικά του σπιτιού και της οικογένειας; Για τη μείωση ή την αύξηση του μισθού; Για τα κοινόχρηστα και το ενοίκιο; Για τους λογαριασμούς της ρεύματος και των τηλεφώνων; Για τις πληρωμές των διδάκτρων στα φροντιστήρια και το χαρτζιλίκι των παιδιών;

Μήπως οι μοναδικές σας σχέσεις είναι οι λίγες κουβέντες για το τι φαγητό θα έχουμε σήμερα ή τι ώρα θα γυρίσετε από τη δουλειά;

Μήπως οι συζητήσεις σας είναι μόνο οι βαθμοί των παιδιών ή οι ζημιές και τα προβλήματα που δημιούργησε κάποιο από τα παιδιά σας;

Όταν πούμε σε ένα γονιό αυτές τις κουβέντες η πρώτη απάντηση είναι:

-Μα εγώ λιώνω νύχτα μέρα για την οικογένειά μου, για τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου!!! Κουράζομαι για να μην τους λείψει τίποτε!!! Κουβαλάω στο σπίτι ότι τους χρειάζεται, είμαι κουβαλητής.

Κι αν πούμε σε μια γυναίκα για τη σχέση επικοινωνίας με τον άνδρα της, συνήθως μας απαντάει παρόμοια:

-Είναι καλός, είναι κουβαλητής. Μου δίνει ότι χρειάζομαι!!!

Όμως αυτή είναι σχέση «σούπερ μάρκετ» και σχέση ΑΤΜ, που δίνουν πράγματα ή χρήματα. Δεν είναι σχέση συζύγων.

Φίλε και φίλη, δεν αρκεί το ότι κουράζεται κάποιος μέσα στην οικογένεια. Δεν αρκεί το ότι κουβαλάει ψώνια. Δεν αρκεί το ότι δεν λείπει τίποτε από τα υλικά αγαθά. Δεν αρκεί το ότι δεν λείπει τίποτε στο σπίτι. Ένα σπίτι γεμάτο από υλικά αγαθά δεν μιλάει στην καρδιά.

Και μια τέτοια σχέση μεταξύ των συζύγων είναι πολλή άσχημη για την διαμόρφωση του συστήματος αξιών των παιδιών. Δεν φτιάχνουν σωστή εικόνα για το γάμο και τις οικογενειακές σχέσεις μέσα στην ψυχή τους. Και εύκολα θα ξεφύγουν σε μορφές συμβίωσης εκτός οικογένειας και εκτός του νόμου του Θεού. Από το οικογενειακό περιβάλλον παίρνουν το μήνυμα που λέει: Τι τον θες ένα τέτοιο γάμο; Και φτάνουν μετά στα άκρα μιας επιπόλαιης σχέσης (ή περισσότερων), της ελεύθερης συμβίωσης ή και στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις από αρνητισμό για αυτά που έζησαν στο σπίτι τους.

Η σωστή σχέση με τον άνδρα σου ή με τη γυναίκα σου είναι να του έχεις τέτοια εμπιστοσύνη ώστε να του ανοίγεις τον ψυχικό σου κόσμο.

Να του πεις τα όνειρά σου, τι σου αρέσει. Τι θα ήθελες από αυτόν κι απ’ τα παιδιά σου και από τη ζωή και από το Θεό. Να πεις στον σύζυγό σου πόσο σε ευχαρίστησε η συμπεριφορά του, πόσο χάρηκες με την αντιμετώπιση που έκανε σε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα. Να του πεις σε τι σε στενοχώρησε η συμπεριφορά του χωρίς να υπερβάλλεις ή να καυγαδίζεις μαζί του. Να του πεις τι θέλεις απ’ αυτόν χωρίς να γκρινιάζεις.

Να του δείχνεις τρυφερότητα χωρίς χυδαιότητα. Να νοιάζεσαι γι’ αυτόν χωρίς να ζεις αγχωτικές καταστάσεις. Να χαίρεσαι που είναι ο άνδρας σου. Να του λες ένα λόγο επαινετικό. Να του λες ένα κομπλιμέντο χωρίς να τον κοροϊδεύεις ή να του φουσκώνεις τον εγωισμό. Κι όλα αυτά χωρίς να τον ζηλεύεις ή να τον υπονομεύεις. Κι ακόμη να τον υπομένεις και να είσαι πρόθυμη να τον συγχωρείς για τα λάθη του και τις παραλείψεις του.

Και φυσικά θα προσπαθείς να τον στηρίζεις στις καλές του προσπάθειες και επιδιώξεις. Και στις δυσκολίες θα είσαι κοντά του με λόγο παρηγοριάς και με στοργή παντοδύναμη.  Να νιώθει ότι είσαι δίπλα του. Ότι αγωνίζεστε «πλάτη με πλάτη» για όλα. Να τον ανεβάζεις πνευματικά και κοινωνικά και επαγγελματικά. Να ζείτε μαζί την πνευματική και εκκλησιαστική ζωή κοντά στο Θεό. Και να έχεις πάντα στο νου σου ότι, το ότι συγκατοικείτε δεν σημαίνει αυτόματα ότι αγαπιόσαστε. Η αγάπη χρειάζεται και την επιβεβαίωση με το λόγο, με την προσευχή, με το χαμόγελο, με το χάδι, και με όλους τους τρόπους που μπορεί κανείς να φανταστεί και να επινοήσει σαν πραγματικός χριστιανός.

Ερχόμαστε όμως σε μια άλλη πτυχή του θέματος αυτού. Ακούμε συζύγους που λένε: «μπορεί να μην έχουμε καλές σχέσεις εμείς, αλλά για τα παιδιά μας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε» ή «προσπαθούμε να ζούμε συμβατικά καλά, για χάρη των παιδιών μας». Οι σχέσεις αυτές μπορεί να εξασφαλίζουν κάποια οικονομικά οφέλη στα παιδιά ή να τα εξασφαλίζουν για θέματα υγείας, αλλά σαν προσωπικότητες τα καταστρέφουν. Είναι κατανοητό ότι στα παιδιά περνάει σαν μοντέλο οικογένειας αυτή η αρρωστημένη κατάσταση που ζουν στο σπίτι τους. Δηλαδή: αγάπη μεταξύ των γονέων δεν υπάρχει, ο καθένας ζει τη ζωή του, η συνοίκηση είναι κάτι σαν ξενοδοχείο, και περιμένουν οι γονείς την ενηλικίωση των παιδιών για να χωρίσουν. Με άλλα λόγια αυτό που λέμε οικογένεια «μετράει μέρες» αντίστροφα για να έρθει το τέλος της.

Η μοναδική λύση είναι κατ' αρχήν η σωστή επιλογή συζύγου με κριτήρια σωστά. Και στη συνέχεια οικογενειακή ζωή κάτω από το βλέμμα και την καθοδήγηση του Θεού, αφού και οι δυο σύζυγοι θα έχουν πρώτιστο μέλημά τους να ζήσουν κατά Θεόν και να κάνουν οικογένεια κατά Θεόν.