 |
Eκδήλωση της Μητροπόλεως Θηβών για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία 04-12-2017 |
«σηκώνετε το σταυρό σας, καλή υπομονή»
και εμείς να μη δίνουμε κανένα ενδιαφέρον για το μέλος που πάσχει, για την οικογένεια η οποία έχει το ανάπηρο μέλος. Κανένας μας δεν θα πρέπει να νοιώθει ότι οι άλλοι τον θεωρούν φορτίο τους και μάλιστα δυσβάσταχτο. Και κανένας μας δεν είναι απλώς κάποιος που σηκώνει βάρη. Η εντολή του Ευαγγελίου είναι σαφής: «Να σηκώνεται ο ένας το φορτίο του άλλου και έτσι θα εφαρμόσετε πλήρως το νόμο του Χριστού» (Γαλ. 6,2).
Μήπως μάλιστα αυτή η συμπεριφορά (της αδιαφορίας και εγκατάλειψης) είναι αυτό που οδηγεί τις οικογένειες που έχουν ένα ανάπηρο μέλος να το κρύβουν και να μην το βγάζουν ποτέ στον κόσμο;
Τα άτομα με αναπηρίες είναι πλασμένα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση όπως είμαστε όλοι μας. Κι αν καλοεξετάσουμε τα πράγματα τότε θα ομολογήσουμε ότι άλλος λίγο και άλλος πολύ έχουμε όλοι την αναπηρία μας.
Επίσης αν καλοεξετάσουμε τα πράγματα θα δούμε ότι τις περισσότερες φορές δεν είναι η αναπηρία που προξενεί τον μεγαλύτερο πόνο, όσο η απόρριψη, η αίσθηση ότι κανένας δεν τους δίνει σημασία - δεν τους υπολογίζει, η απουσία αγάπης, εμπιστοσύνης και αγγίγματος.
Ναι! Νιώθουν ότι υπάρχουν τείχη που τους χωρίζουν. Τείχη ντροπής, προκατάληψης, φόβου, μίσους, ανταγωνισμού, άγνοιας. Νιώθουμε άβολα με τα άτομα που έχουν αναπηρία. Και άλλες μεν φορές το δείχνουμε, ενώ άλλες το αφήνουμε να εννοηθεί. Τελικά είτε με τη θέλησή μας είτε χωρίς αυτή, τα κάνουμε και αυτά να νιώθουν άβολα.
Τα παραπάνω αντανακλώνται σε όλο τους το «μεγαλείο» στο θέμα της προσβασιμότητας των ατόμων με ειδικές ανάγκες, από το σχολείο και τις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι την κυκλοφορία στο δρόμο και τη ζωή στην εκκλησία.
Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το να σηκώνουμε λίγο από το φορτίο των άλλων, μας προσπορίζει αφάνταστη ωφέλεια διότι ο Χριστός αναγνωρίζει ότι κάθε τέτοια προσφορά στο συνάνθρωπο είναι σαν να την κάναμε σ’ Αυτόν τον ίδιο (Ματθ. 25,40).
Η φροντίδα στον αναγκεμένο άνθρωπο έχει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις και ευλογίες. Για παράδειγμα ο Αβραάμ φροντίζοντας να παρέχει τη βοήθειά του στους ταξιδιώτες αξιώθηκε να φιλοξενήσει αγγέλους (Εβρ. 13,2).
Μια παρόμοια εντυπωσιακή ιστορία διαβάζουμε στο γεροντικό για τον άγιο Αγάθωνα:
Mια φορά, ο Αββάς Αγάθωνας, πήγαινε στην πόλη να δώσει το εργόχειρο του και να προμηθευτεί το λίγο ψωμάκι του που χρειαζόταν. Όταν έφτασε στην αγορά βρήκε ένα φτωχό ανάπηρο γέροντα.
-Για την αγάπη του Θεού, Αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον Όσιο, μη με αφήσεις και εσύ αβοήθητο τον δυστυχή, πάρε με κοντά σου.
Ο Αββάς Αγάθων τον έβαλε να καθίσει δίπλα του εκεί που αράδιασε τα καλάθια του για να τα πουλήσει.
-Πόσα λεπτά πήρες, Αββά; Τον ρωτούσε ο γέρος κάθε φορά που έδινε ένα καλάθι.
-Τόσα, του έλεγε ο Όσιος.
-Καλά είναι. Δεν μου αγοράζεις όμως μια μικρή πίττα, Αββά; Έτσι για να δεις καλό, που έχω από χθες βράδυ να φάγω.
-Μετά χαράς, έλεγε ο Όσιος και έκανε αμέσως την επιθυμία του.
Σε λίγο του ζήτησε φρούτα, ύστερα ένα γλυκό. Έτσι σε κάθε καλάθι που πουλούσε ξόδευε τα χρήματα, χάρη του προστατευόμενου του, έως ότου έδωσε όλα τα καλάθια και όλα τα χρήματα ο Όσιος, χωρίς να του μείνει για τον εαυτό του ούτε δίλεπτο. Και το σπουδαιότερο είναι ότι αυτό το έκανε με μεγάλη προθυμία, ενώ ήξερε πως είχε να περάσει τώρα τουλάχιστον μια εβδομάδα χωρίς ψωμί.
Σε κάθε περίπτωση ο αββάς Αγάθωνας απλά και χωρίς ερωτήσεις ανταποκρινόταν στη συγκεκριμένη ανάγκη αμέσως. Δεν παραπονέθηκε· και βέβαια δεν θεώρησε τις συνεχείς απαιτήσεις του ανάπηρου άνδρα ως παράπονα.
Αφού έδωσε και το τελευταίο του καλάθι ετοιμάσθηκε να φύγει από την αγορά.
-Φεύγεις λοιπόν; Τον ερώτησε ο ανάπηρος.
-Ναι τελείωσα πια τη δουλεία μου, είπε ο Αγάθων.
-Αι! τώρα θα κάνεις αγάπη να με πας ως το σταυροδρόμι που με βρήκες, και από εκεί φεύγεις για την έρημο, είπε πάλι παρακαλεστικά ο παράξενος γέρος.
Ο αγαθότατος Αγάθων τον φορτώθηκε στην πλάτη του και με πολλή δυσκολία τον μετέφερε εκεί που του ζητούσε γιατί ήταν κατάκοπος από την εργασία της ημέρας.
Σαν έφτασαν στο σταυροδρόμι και ετοιμάστηκε να αποθέσει κάτω το ζωντανό φορτίο του, άκουσε γλυκεία φωνή να του λέγει.
-Ευλογημένος να είσαι, Αγάθων, από τον Θεόν και στη γη και στον Ουρανό.
Σήκωσε τα μάτια ο Όσιος να δει εκείνον που του ομιλούσε. Ο δήθεν γέρος είχε γίνει άφαντος διότι ήταν Άγγελος σταλμένος από τον Θεόν να δοκιμάσει την αγάπη του Οσίου.
Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η στάση μας πρέπει να κατευθύνεται από τα παρακάτω λόγια του:
Ρωμ. 12,10 Δια της ειλικρινούς και αδελφικής αγάπης να γίνεσθε φιλόστοργοι ο ένας στον άλλον και ο καθένας σας να αποδίδη τα πρωτεία της τιμής και του σεβασμού στους άλλους (και να μη σπεύδη να ζητή δια τον ευατόν του τιμάς και πρωτοκαθεδρίας).
Ρωμ. 12,13 Με τα δώρα της αγάπης σας να γίνεσθε συμμέτοχοι και βοηθοί εις τας ανάγκας των Χριστιανών· να επιδιώκετε την φιλοξενίαν, χωρίς να περιμένετε να σας την ζητήσουν.
Ο απόστολος Παύλος λέει ότι κάθε μέλος του σώματος επιτελεί κάποια λειτουργία, κάποιο έργο.
Νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι και ένα ανάπηρο μέλος μέσα στο σώμα της Εκκλησίας επιτελεί ένα έργο. Δεν είναι ξένο κομμάτι. Δεν είναι τεμάχιο που πρέπει να πεταχτεί. Μέχρι τώρα στην Εκκλησία δεν είδαμε ποτέ με τέτοιο μάτι κάθε μέλος με οποιαδήποτε αναπηρία εκ γενετής ή επίκτητη, σωματική ή πνευματική, μικρή ή μεγάλη.
Ο κάθε άνθρωπος έχει χαρίσματα από το Θεό. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το χάρισμά του. Το πρώτο παράδειγμα αναπηρίας στην αγία Γραφή είναι ο Μωυσής· ήταν βραδύγλωσσος. Όμως είχε μέσα του το χάρισμα του ηγέτη που του το έδωσε ο Θεός.
Εξ. 4,10 Περιδεής ο Μωϋσής δια την σοβαρότητα της αποστολής του είπε προς τον Θεόν· “Κυριε, σε παρακαλώ θερμώς, δεν έχω την ικανότητα εγώ να ομιλώ ούτε από την χθεσινήν ημέραν ούτε από την προχθεσινήν, από πολύν δηλαδή χρόνον, και μάλιστα από την στιγμήν, που ήρχισες συ ο Θεός να ομιλής προς εμέ τον δούλον σου! Εγώ έχω αδύνατον την φωνήν, είμαι δε και βραδύγλωσσος”.
Εξ. 4,11 Είπεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν· “ποιός έδωκε στόμα στον άνθρωπον, ποιός έκαμε βαρήκοον και κωφόν, βλέποντα ή τυφλόν; Ουχί εγώ ο Θεός;
Εξ. 4,12 Και τώρα πήγαινε και εγώ θα ανοίξω το στόμα σου και θα σε καθοδηγήσω περί του τι πρέπει να είπης”.
Εξ. 4,13 Πάλιν ο Μωϋσής είπε· “θερμώς σε παρακαλώ, Κυριε, ανάδειξε κάποιον άλλον ικανόν, τον οποίον και να αποστείλης δια το έργον αυτό”.
Εξ. 4,14 Ωργίσθη ο Θεός εναντίον του Μωϋσέως και του είπεν· “ιδού ο Ααρών ο Λευΐτης δεν είναι αδελφός σου; Σου καθιστώ γνωστόν ότι αυτός αντί σου θα ομιλή. Αυτός θα εξέλθη εις συνάντησίν σου και όταν σε ίδη, θα χαρή με όλην του την καρδιά.
Εξ. 4,15 Συ θα ομιλής προς αυτόν και θα θέτης τα λόγια μου στο στόμα του. Εγώ θα ανοίξω το στόμα σου και το στόμα εκείνου και θα σας καθοδηγήσω εις εκείνα, τα οποία θα κάμετε.
Εξ. 4,16 Αυτός θα ομιλή αντί σου προς τον λαόν, αυτός θα είναι το στόμα σου, συ δε θα είσαι εις αυτόν αντί του Θεού, διότι από εμέ θα λαμβάνης και θα μεταφέρης τας εντολάς.
Εξ. 4,17 Την δε ράβδον αυτήν, η οποία μετεβλήθη εις όφιν, θα πάρης στο χέρι σου, και με αυτήν θα κάμης τα σημεία, που σου είπα”.
Και με τις οδηγίες αυτές του Θεού, αλλά και με τη βοήθειά του ο Μωυσής αναδείχτηκε ένα καταπληκτικός ηγέτης του Ισραηλιτικού λαού.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι η ψυχική και συναισθηματική συμπαράσταση προς τις οικογένειες που έχουν άτομα με αναπηρία. Δυστυχώς στο παρελθόν η αντιμετώπιση ήταν πολλή κακή. Ούτε λίγο ούτε πολύ η άποψη που κυκλοφορούσε ήταν ότι για να έχει ένα μέλος παράλυτο η οικογένεια αυτή πληρώνει κάποιες αμαρτίες κυρίως των γονέων. Την άποψη αυτή τη στήριξαν και σε κάποια χωρία της Παλαιάς Διαθήκης.
(Η άποψη αυτή βρίσκει έρεισμα στην Παλαιά Διαθήκη στα χωρία Έξοδ. 20,5, 34,37, Αριθμ. 14,18, Δευτ. 5,9, Ψαλμ. 78,8, 108,14, Ησ. 65,6-7, Τωβ. 3,3 εξ. Αν και σε κάπια άλλα σημεία της μαρτυρείται και η αντίθετη άποψη Ιερ. 38,29-30, Ιεζ. 18,1-4.)
Την παραπάνω παλαιοδιαθηκική άποψη εκφράζουν οι μαθητές του Χριστού για τον εκ γενετής τυφλό λέγοντας
«Κύριε, ποιος αμάρτησε; Αυτός ή οι γονείς του και γεννήθηκε τυφλός;» Ο Κύριος απάντησε ξεκάθαρα ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Διαβάζουμε λοιπόν στο ευαγγέλιο:
Ιω. 9,2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;
Ιω. 9,2 Και τον ηρώτησαν οι μαθηταί του, λέγοντες· “Διδάσκαλε, ποιός ημάρτησε, αυτός η οι γονείς του, δια να γεννηθή τυφλός; (Το πρώτο είναι αδύνατον, το δεύτερον είναι άδικον. Τότε διατί εγεννήθη τυφλός;)”
Ιω. 9,3 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.
Ιω. 9,3 Απήντησεν ο Ιησούς· “ούτε αυτός ημάρτησε ούτε οι γονείς του. Αλλά εγεννήθη τυφλός, δια να φανερωθούν, με την θαυματουργικήν θεραπείαν, τα έργα του Θεού.
Διάβασα κάπου: ούτε εκείνοι που έχουν αναπηρίες, ούτε οι οικογένειές τους έχουν αμαρτήσει. Αλλά οι άνθρωποι που έχουν κάποια αναπηρία γεννιούνται στον κόσμο αυτό για να μπορέσουν να αποκαλυφθούν μέσα από αυτούς τα έργα του Θεού (Ιωάν. 9,3 παράφραση). Καθένας από μας γεννιέται όπως είμαστε –με τις δωρεές που όλοι έχουμε, καθώς επίσης και με τις αδυναμίες που όλοι έχουμε- «για να μπορούν τα έργα του Θεού να αποκαλύπτονται μέσα από μας» (Σύναξη τ. 89, Ιαν. - Μαρ. 2004, σελ. 7).
Ναι, διότι αν μη τι άλλο η παρουσία ενός συνανθρώπου μας με αναπηρία θα δείξει πολλά πράγματα:
- Αν οι δικοί του κάνουν υπομονή.
- Αν αυτός ο ίδιος κάνει υπομονή.
- Αν εμείς οι γύρω βάζουμε ένα χέρι βοηθείας για να συμπαρασταθούμε.
- Αν οι κρατικές δομές έχουν την ευαισθησία να σταθούν στο πλευρό αυτών των ανθρώπων.
- Αν η Εκκλησία κάνει κάτι ουσιαστικό για την ανακούφιση του πλησίον ή όχι.
Και βέβαια μέχρι τώρα είδαμε θαυμάσιους ανθρώπους που έκαμαν υπομονή με την αναπηρία τους.
- Είδαμε γονείς κι αδέρφια και συγγενείς που στάθηκαν ολόψυχα κοντά στο ασθενές μέλος τους.
- Είδαμε και κάποιους ανθρώπους της Εκκλησίας που αντιμετώπισαν τον ανάπηρο αδελφό σαν να είναι ο ίδιος ο Χριστός.
- Είδαμε ανθρώπους της Εκκλησίας οι οποίοι κίνησαν γη και ουρανό, και παλιότερα αλλά και στις μέρες μας, και έκαναν τεράστιο έργο για να βοηθήσουν αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζουμε «Άτομα με Ειδικές ανάγκες» ή με όποια άλλη ονομασία.
- Ναι, με τέτοιες συμπεριφορές δοξάστηκε και δοξάζεται ο Θεός.
Μακάριοι η κοινωνία μας να γίνει μια στοργική αγκαλιά για όλους όσους έχουν ανάγκη, χωρίς να χρειάζεται να παρακαλάνε μέρα και νύχτα για αυτονόητα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου