Ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ χάρι,
πρῶτος ὁμολογεῖ Χριστόν, γενναῖο παλληκάρι.
Εἶχε ἀγγελικὴ μορφὴ στὸ σῶμα, στὴν ψυχή του,
μέχρι πρῶτος Διάκονος εἶναι στὴν ἐκλογή του.
Ἦσαν ἑπτὰ Διάκονοι στὴν πρώτη Ἐκκλησία,
ὁ εὐλαβὴς ὁ Στέφανος ἔλαβε τὰ πρωτεῖα.
Πλήθαιναν στὸ χριστιανισμὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
καὶ ἔπρεπε εἰς τὰ τρόφιμα νὰ μπῇ δικαιοσύνη.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶχαν ὑπηρεσία
νὰ ὁμολογήσουνε Χριστοῦ ἀληθινὴ θρησκεία.
Γιὰ τῶν τροφίμων ζήτημα, λένε οἱ Ἀποστόλοι,
νὰ μαζευτοῦν οἱ χριστιανοὶ καὶ νὰ ψηφίσουν ὅλοι.
Νὰ μποῦν ἑπτὰ Διάκονοι τρόφιμα νὰ μοιράζουν,
χῆρες πτωχοὶ καὶ ὀρφανὰ ὅλους νὰ τοὺς χορτάσουν.
Σὰν ἔγιναν οἱ ἐκλογές, ἐπῆρε τὰ πρωτεῖα,
ὁ Στέφανος νὰ κυβερνᾷ ὅλη ὑπηρεσία.
Ἔγινε πρῶτος Διάκονος μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ χάρι,
Ἀπόστολοι ἐξέλεξαν κι ἦταν μαργαριτάρι.
Σημαιοφόρος χριστιανὸς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
ζωὴ μὰ καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὸν Χριστό μας δίνει.
Εἶχε τὴν πίστι ἀκλόνητη μέσα στὰ σωθικά του
καὶ φλογερὰ κηρύγματα βγαίνουν ἀπ᾿ τὴν καρδιά του.
Δὲν ἐδειλίαζε ποτέ, ἔλεγε τὴν ἀλήθεια,
σὰν Ἰουδαῖοι ἔλεγαν δικά τους παραμύθια.
Θεὸς τοῦ δίνει δύναμιν εἰς τὰ κηρύγματά του,
θαύματα τότε γίνονταν, τὰ ἔβλεπαν μπροστά του.
Οἱ δύσπιστοι ἐπίστευαν εἰς τοῦ Χριστοῦ θρησκεία,
καὶ ὅλοι τότε ἀρνιόντουσαν τὴν εἰδωλολατρία.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς πράξεις Ἀποστόλων
γράφει ἐπιγραμματικὰ διὰ τὸν κόσμον ὅλον.
Σημεῖα μὰ καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ μεγάλα,
ἐποίησεν ὁ Στέφανος ὁ πρωτομάρτυς κι ἄλλα.
Ἤτανε χαρισματικὸς ὁ λόγος τοῦ Στεφάνου,
μὰ Ἰουδαίους ἐνοχλεῖ, σκέπτονται τί νὰ κάνουν.
Νὰ ἔκαναν διάλογο, ὅλους θὰ τοὺς νικοῦσε,
γιατὶ ἦταν θεοφώτιστος καὶ τοὺς στενοχωροῦσε.
Γι᾿ αὐτὸ μὲ ἐνθουσιασμὸ εἰς τὴν συζήτησί του,
λέγει Χριστοῦ τὰ θαύματα καὶ τὴν Ἀνάστασί του.
Φανατισμὸ στὰ λόγια του εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι,
Στέφανος μὲ διαύγεια καὶ ἠρεμία λέει.
Τοῦ Ἡσαΐα διάβασε τότε τὴν προφητεία,
ποὺ ἔλεγε ζωὴ Χριστοῦ καὶ πάθη του τὰ θεῖα.
Εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα οἱ Γραμματεῖς Ἑβραῖοι,
εἶναι ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, μὰ καὶ οἱ Φαρισαῖοι.
Ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος τότε ἀποφασίζει,
νὰ τοὺς τὰ πῇ ξεκάθαρα· τὴν ὁμιλία ἀρχίζει.
Τοὺς λέγει· ἄνδρες ἀδελφοί, γιατί τόση κακία,
ταράσσετε Ἱερουσαλὴμ τὴν θεία πολιτεία.
Ἐμίλησε γιὰ τὸν Χριστὸ μὲ καθαρὰ καρδία
καὶ εἶπε πῶς γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παναγία.
Ὁποῦ παρθένος ἤτανε ἁγνὴ καὶ διαλεγμένη,
Ἄγγελος τὴν ὀνόμασε καὶ Κεχαριτωμένη.
Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος διὰ φιλανθρωπία
νὰ σώσῃ τοῦ ἀνθρώπινου γένους τὴν ἁμαρτία.
Τοὺς εἶπε τὴ ζωὴ Χριστοῦ σ᾿ αὐτὸ τὸ κήρυγμά του,
διάλογοι ἀνίσχυροι αἰσθάνονται μπροστά του.
Ἀφοῦ δὲν τὸν πιστέψανε, κάνουν συκοφαντία,
καλοῦν δυὸ ψευδομάρτυρες εἰς τὴν ἀπολογία.
Καὶ λένε ὅτι ἀκούσανε ἀπὸ Στεφάνου στόμα,
πὼς βλαστημοῦσε Μωϋσῆ καὶ τὸν Θεὸν ἀκόμα.
Ψευτιὲς εἶπαν οἱ μάρτυρες λαὸ νὰ ξεσηκώσουν,
συκοφαντοῦν τὸν Ἅγιο γιὰ νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
Συκοφαντίες πέτυχαν Στεφάνου τιμωρία·
τὸν ἅρπαξαν, τὸν πήγανε εὐθὺς στὴ συνεδρία.
Πῆγαν οἱ ψευδομάρτυρες μὲ ψέματα δικά τους,
βλάστημον τὸν κατήγγειλαν σὲ ὅλα τὰ ἔθιμά τους.
Ἀκούει ὁ Ἅγιος Στέφανος ψευδεῖς συκοφαντίες,
γαλήνιος, ἀτάραχος δὲν φέρνει ἀντιλογίες.
Στὴ δίκη αὐτὴ ἐσκέφτηκε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου
καὶ ἐκεῖνον συκοφάντησαν αὐλὴ τοῦ πραιτωρίου.
Ἡ δίκη ὅταν τελείωσε σὰν πρόσωπο ἀγγέλου,
τ᾿ Ἁγίου ἀστράφτει πρόσωπο, τὸ βλέπουν, μὰ δὲ θέλουν.
Ἡ καλοσύνη ἔλαμψε καὶ ἡ ἁγιότητά του,
ἦταν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ βρίσκονταν κοντά του.
Ἀρχιερέας ρώτησε Στέφανε εἶναι ἀλήθεια
αὐτὰ ποὺ εἶπαν οἱ μάρτυρες ἢ εἶναι παραμύθια.
Ἀπολογεῖται ὁ Στέφανος μὲ εὐγένεια καὶ τρόπο,
μὰ καὶ σὲ τόνους χαμηλοὺς στὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸν Ἀβραὰμ ἄρχισε πρῶτα πρῶτα,
στῆς Διαθήκης Παλαιᾶς μεγάλα γεγονότα.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ βίον τοῦ Κυρίου,
ἔλεγξε καὶ τοὺς δικαστὰς ἀνόμου συνεδρίου.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸ Μωυσῆ, Χριστὸν νὰ ὑπακοῦνε,
καὶ ὅτι τοὺς προγόνους τους αὐτοὶ νὰ μιμηθοῦνε.
Καὶ αὐτοὶ ἀντὶ ὑπακοὴ σταύρωσαν τὸ Χριστό μας,
ἀγνωμοσύνη ἔδειξαν στὸ γένος τὸ δικό μας.
Σὰν ἄρχισε τὸν λόγο του, τὸν εἶπε μὲ ἠρεμία,
μὰ ὁ λόγος εἰς τὸ κήρυγμα ἦταν κατηγορία.
Καὶ ὅλο τὸ συνέδριο ἀποκαλεῖ προδότες,
φονεῖς Κυρίου Ἰησοῦ ἐφάνησαν ἐτότες.
Ἀκούσανε οἱ δικαστὲς ὅλη τὴν ἱστορία,
καὶ ἔτριζαν τὰ δόντια τους σὰν ἄγρια θηρία.
Καὶ σὰν ἀπολογήθηκε, οὐράνια ὀπτασία,
βλέπει ἀνοικτοὺς τοὺς οὐρανούς, χαρὰ καὶ εὐλογία.
Τὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν ἔβλεπε ἐμπρός του,
καθήμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τοῦ Πατρός του.
Συνέδριο ταράζεται καὶ τὰ αὐτιά τους κλείνουν,
στὸ θαῦμα τοῦ Στεφάνου αὐτοὶ κραυγὲς καὶ μῖσος δίνουν.
Τὸν βγάζουν ἀπ᾿ τὴν αἴθουσα καὶ ἔξω ἀπ᾿ τὴν πόλι
καὶ τὸν λιθοβολήσανε ποὺ τὸν μισοῦσαν ὅλοι.
Πέτρες πολλὲς μαζεύανε, βγάζουν ἐνδύματά τους,
νὰ κάνουνε μὲ ἄνεση τὰ κακουργήματά τους.
Ἐκράτησε τὰ ἐνδύματα ὁ νεαρὸς ὁ Σαῦλος,
μετέπειτα Ἀπόστολος ὁ φλογερὸς ὁ Παῦλος.
Ἐτότε εἶχε ἄγνοια εἰς τὴν χριστιανοσύνη
στὴ Δαμασκὸ τὸν ἔσωσε Χριστὸς μὲ τὴ γαλήνη.
Στεφάνου λιθοβολισμὸ μετάνιωσε Ἀπόστολος ὁ Παῦλος,
καὶ γράφει εἶναι ἁμαρτωλὸς αὐτὸς ὁ πιὸ μεγάλος.
Οἱ πέτρες πέφτουν σὰν βροχή, πληγώνουνε τὸ σῶμα,
ὁ μάρτυρας προσεύχεται γιὰ τοὺς ἐχθροὺς ἀκόμα.
Νὰ μὴν τοὺς κρίνῃ ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτὴ τὴν ἁμαρτία,
ἀγάπη εἶχε στοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀνεξικακία.
Στὸ τέλος εἰς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν πάλι ἐπροσευχήθη·
«Δέξου Χριστὲ τὸ πνεῦμα μου», τὸ εἶπε καὶ ἐκοιμήθη.
Γενναία ἡρωικὴ ψυχή, λουσμένη μέσ᾿ στὸ αἷμα,
ἀξίως στεφανώθηκε μὲ τοῦ Χριστοῦ τὸ στέμμα.
Ἔγινε μέγας διωγμὸς τότε στὴν Παλαιστίνη,
μετὰ τὸ λιθοβολισμὸ γιὰ τὴ χριστιανοσύνη.
Ἔφυγαν οἱ χριστιανοὶ ἐκτὸς τῶν Ἀποστόλων,
πρόμαχοι ἦταν καὶ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας ὅλων.
Γιὰ τριακόσιους χρόνους λείψανα Στεφάνου τοῦ Ἁγίου
στὸν τάφο του παρέμειναν ἐντὸς τοῦ κουβουκλίου.
Ὅταν μετὰ ἀπ᾿ τοὺς διωγμοὺς ἦρθεν ἐλευθερία,
εἰρήνη ἐπικράτησε τότε στὴν Ἐκκλησία.
Τότε ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου
μὲ ὅραμα σὲ Λουκιανὸ πρεσβύτερο Κυρίου.
Καὶ τότε ὁ Λουκιανὸς καλεῖ τὸν πατριάρχη
ἀπ᾿ τὰ Ἱεροσόλυμα τὰ λείψανα νὰ ψάξῃ.
Ἔψαξαν καὶ τὰ βρήκανε, ἔβγαζαν εὐωδίες,
οὐράνιες ἀκούστηκαν τότε ψαλμῳδίες.
Ἔγινε ἀνακομιδὴ λειψάνων τοῦ Ἁγίου,
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, εἰς τὸν ναὸν Κυρίου.
Εἰς τὴν Κωνσταντινούπολι δεξιό του πῆγαν χέρι,
ἡ Πουλχερία βασίλισσα τὸ εἶχε μεταφέρει.
Κατόπιν μεταφέρθηκε εἰς Μονὴν Ἁγίου Ὄρους,
Κωνσταμονίτου λέγεται μὲ ἐπίσημους τοὺς ὅρους.
Βρίσκεται ἡ εἰκόνα του σ᾿ αὐτὸ τὸ μοναστήρι,
Δεκέμβρη εἴκοσι ἑπτὰ γίνεται πανηγύρι.
Καὶ εἶχε πάρει ἡ Μονὴ τὸ Ἅγιο ὄνομά του,
πολλὰ εἶναι τὰ θαύματα καὶ κατορθώματά του.
Ὦ Πρωτομάρτυς Στέφανε, μιὰ χάρι σοῦ ζητοῦμε,
προσεύχου πάντα στὸ Θεό, ὅλοι μας νὰ σωθοῦμε.
πρῶτος ὁμολογεῖ Χριστόν, γενναῖο παλληκάρι.
Εἶχε ἀγγελικὴ μορφὴ στὸ σῶμα, στὴν ψυχή του,
μέχρι πρῶτος Διάκονος εἶναι στὴν ἐκλογή του.
Ἦσαν ἑπτὰ Διάκονοι στὴν πρώτη Ἐκκλησία,
ὁ εὐλαβὴς ὁ Στέφανος ἔλαβε τὰ πρωτεῖα.
Πλήθαιναν στὸ χριστιανισμὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
καὶ ἔπρεπε εἰς τὰ τρόφιμα νὰ μπῇ δικαιοσύνη.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶχαν ὑπηρεσία
νὰ ὁμολογήσουνε Χριστοῦ ἀληθινὴ θρησκεία.
Γιὰ τῶν τροφίμων ζήτημα, λένε οἱ Ἀποστόλοι,
νὰ μαζευτοῦν οἱ χριστιανοὶ καὶ νὰ ψηφίσουν ὅλοι.
Νὰ μποῦν ἑπτὰ Διάκονοι τρόφιμα νὰ μοιράζουν,
χῆρες πτωχοὶ καὶ ὀρφανὰ ὅλους νὰ τοὺς χορτάσουν.
Σὰν ἔγιναν οἱ ἐκλογές, ἐπῆρε τὰ πρωτεῖα,
ὁ Στέφανος νὰ κυβερνᾷ ὅλη ὑπηρεσία.
Ἔγινε πρῶτος Διάκονος μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ χάρι,
Ἀπόστολοι ἐξέλεξαν κι ἦταν μαργαριτάρι.
Σημαιοφόρος χριστιανὸς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη,
ζωὴ μὰ καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὸν Χριστό μας δίνει.
Εἶχε τὴν πίστι ἀκλόνητη μέσα στὰ σωθικά του
καὶ φλογερὰ κηρύγματα βγαίνουν ἀπ᾿ τὴν καρδιά του.
Δὲν ἐδειλίαζε ποτέ, ἔλεγε τὴν ἀλήθεια,
σὰν Ἰουδαῖοι ἔλεγαν δικά τους παραμύθια.
Θεὸς τοῦ δίνει δύναμιν εἰς τὰ κηρύγματά του,
θαύματα τότε γίνονταν, τὰ ἔβλεπαν μπροστά του.
Οἱ δύσπιστοι ἐπίστευαν εἰς τοῦ Χριστοῦ θρησκεία,
καὶ ὅλοι τότε ἀρνιόντουσαν τὴν εἰδωλολατρία.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς πράξεις Ἀποστόλων
γράφει ἐπιγραμματικὰ διὰ τὸν κόσμον ὅλον.
Σημεῖα μὰ καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ μεγάλα,
ἐποίησεν ὁ Στέφανος ὁ πρωτομάρτυς κι ἄλλα.
Ἤτανε χαρισματικὸς ὁ λόγος τοῦ Στεφάνου,
μὰ Ἰουδαίους ἐνοχλεῖ, σκέπτονται τί νὰ κάνουν.
Νὰ ἔκαναν διάλογο, ὅλους θὰ τοὺς νικοῦσε,
γιατὶ ἦταν θεοφώτιστος καὶ τοὺς στενοχωροῦσε.
Γι᾿ αὐτὸ μὲ ἐνθουσιασμὸ εἰς τὴν συζήτησί του,
λέγει Χριστοῦ τὰ θαύματα καὶ τὴν Ἀνάστασί του.
Φανατισμὸ στὰ λόγια του εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι,
Στέφανος μὲ διαύγεια καὶ ἠρεμία λέει.
Τοῦ Ἡσαΐα διάβασε τότε τὴν προφητεία,
ποὺ ἔλεγε ζωὴ Χριστοῦ καὶ πάθη του τὰ θεῖα.
Εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα οἱ Γραμματεῖς Ἑβραῖοι,
εἶναι ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, μὰ καὶ οἱ Φαρισαῖοι.
Ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος τότε ἀποφασίζει,
νὰ τοὺς τὰ πῇ ξεκάθαρα· τὴν ὁμιλία ἀρχίζει.
Τοὺς λέγει· ἄνδρες ἀδελφοί, γιατί τόση κακία,
ταράσσετε Ἱερουσαλὴμ τὴν θεία πολιτεία.
Ἐμίλησε γιὰ τὸν Χριστὸ μὲ καθαρὰ καρδία
καὶ εἶπε πῶς γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παναγία.
Ὁποῦ παρθένος ἤτανε ἁγνὴ καὶ διαλεγμένη,
Ἄγγελος τὴν ὀνόμασε καὶ Κεχαριτωμένη.
Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος διὰ φιλανθρωπία
νὰ σώσῃ τοῦ ἀνθρώπινου γένους τὴν ἁμαρτία.
Τοὺς εἶπε τὴ ζωὴ Χριστοῦ σ᾿ αὐτὸ τὸ κήρυγμά του,
διάλογοι ἀνίσχυροι αἰσθάνονται μπροστά του.
Ἀφοῦ δὲν τὸν πιστέψανε, κάνουν συκοφαντία,
καλοῦν δυὸ ψευδομάρτυρες εἰς τὴν ἀπολογία.
Καὶ λένε ὅτι ἀκούσανε ἀπὸ Στεφάνου στόμα,
πὼς βλαστημοῦσε Μωϋσῆ καὶ τὸν Θεὸν ἀκόμα.
Ψευτιὲς εἶπαν οἱ μάρτυρες λαὸ νὰ ξεσηκώσουν,
συκοφαντοῦν τὸν Ἅγιο γιὰ νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
Συκοφαντίες πέτυχαν Στεφάνου τιμωρία·
τὸν ἅρπαξαν, τὸν πήγανε εὐθὺς στὴ συνεδρία.
Πῆγαν οἱ ψευδομάρτυρες μὲ ψέματα δικά τους,
βλάστημον τὸν κατήγγειλαν σὲ ὅλα τὰ ἔθιμά τους.
Ἀκούει ὁ Ἅγιος Στέφανος ψευδεῖς συκοφαντίες,
γαλήνιος, ἀτάραχος δὲν φέρνει ἀντιλογίες.
Στὴ δίκη αὐτὴ ἐσκέφτηκε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου
καὶ ἐκεῖνον συκοφάντησαν αὐλὴ τοῦ πραιτωρίου.
Ἡ δίκη ὅταν τελείωσε σὰν πρόσωπο ἀγγέλου,
τ᾿ Ἁγίου ἀστράφτει πρόσωπο, τὸ βλέπουν, μὰ δὲ θέλουν.
Ἡ καλοσύνη ἔλαμψε καὶ ἡ ἁγιότητά του,
ἦταν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ βρίσκονταν κοντά του.
Ἀρχιερέας ρώτησε Στέφανε εἶναι ἀλήθεια
αὐτὰ ποὺ εἶπαν οἱ μάρτυρες ἢ εἶναι παραμύθια.
Ἀπολογεῖται ὁ Στέφανος μὲ εὐγένεια καὶ τρόπο,
μὰ καὶ σὲ τόνους χαμηλοὺς στὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸν Ἀβραὰμ ἄρχισε πρῶτα πρῶτα,
στῆς Διαθήκης Παλαιᾶς μεγάλα γεγονότα.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ βίον τοῦ Κυρίου,
ἔλεγξε καὶ τοὺς δικαστὰς ἀνόμου συνεδρίου.
Τοὺς εἶπε γιὰ τὸ Μωυσῆ, Χριστὸν νὰ ὑπακοῦνε,
καὶ ὅτι τοὺς προγόνους τους αὐτοὶ νὰ μιμηθοῦνε.
Καὶ αὐτοὶ ἀντὶ ὑπακοὴ σταύρωσαν τὸ Χριστό μας,
ἀγνωμοσύνη ἔδειξαν στὸ γένος τὸ δικό μας.
Σὰν ἄρχισε τὸν λόγο του, τὸν εἶπε μὲ ἠρεμία,
μὰ ὁ λόγος εἰς τὸ κήρυγμα ἦταν κατηγορία.
Καὶ ὅλο τὸ συνέδριο ἀποκαλεῖ προδότες,
φονεῖς Κυρίου Ἰησοῦ ἐφάνησαν ἐτότες.
Ἀκούσανε οἱ δικαστὲς ὅλη τὴν ἱστορία,
καὶ ἔτριζαν τὰ δόντια τους σὰν ἄγρια θηρία.
Καὶ σὰν ἀπολογήθηκε, οὐράνια ὀπτασία,
βλέπει ἀνοικτοὺς τοὺς οὐρανούς, χαρὰ καὶ εὐλογία.
Τὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν ἔβλεπε ἐμπρός του,
καθήμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τοῦ Πατρός του.
Συνέδριο ταράζεται καὶ τὰ αὐτιά τους κλείνουν,
στὸ θαῦμα τοῦ Στεφάνου αὐτοὶ κραυγὲς καὶ μῖσος δίνουν.
Τὸν βγάζουν ἀπ᾿ τὴν αἴθουσα καὶ ἔξω ἀπ᾿ τὴν πόλι
καὶ τὸν λιθοβολήσανε ποὺ τὸν μισοῦσαν ὅλοι.
Πέτρες πολλὲς μαζεύανε, βγάζουν ἐνδύματά τους,
νὰ κάνουνε μὲ ἄνεση τὰ κακουργήματά τους.
Ἐκράτησε τὰ ἐνδύματα ὁ νεαρὸς ὁ Σαῦλος,
μετέπειτα Ἀπόστολος ὁ φλογερὸς ὁ Παῦλος.
Ἐτότε εἶχε ἄγνοια εἰς τὴν χριστιανοσύνη
στὴ Δαμασκὸ τὸν ἔσωσε Χριστὸς μὲ τὴ γαλήνη.
Στεφάνου λιθοβολισμὸ μετάνιωσε Ἀπόστολος ὁ Παῦλος,
καὶ γράφει εἶναι ἁμαρτωλὸς αὐτὸς ὁ πιὸ μεγάλος.
Οἱ πέτρες πέφτουν σὰν βροχή, πληγώνουνε τὸ σῶμα,
ὁ μάρτυρας προσεύχεται γιὰ τοὺς ἐχθροὺς ἀκόμα.
Νὰ μὴν τοὺς κρίνῃ ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτὴ τὴν ἁμαρτία,
ἀγάπη εἶχε στοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀνεξικακία.
Στὸ τέλος εἰς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν πάλι ἐπροσευχήθη·
«Δέξου Χριστὲ τὸ πνεῦμα μου», τὸ εἶπε καὶ ἐκοιμήθη.
Γενναία ἡρωικὴ ψυχή, λουσμένη μέσ᾿ στὸ αἷμα,
ἀξίως στεφανώθηκε μὲ τοῦ Χριστοῦ τὸ στέμμα.
Ἔγινε μέγας διωγμὸς τότε στὴν Παλαιστίνη,
μετὰ τὸ λιθοβολισμὸ γιὰ τὴ χριστιανοσύνη.
Ἔφυγαν οἱ χριστιανοὶ ἐκτὸς τῶν Ἀποστόλων,
πρόμαχοι ἦταν καὶ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας ὅλων.
Γιὰ τριακόσιους χρόνους λείψανα Στεφάνου τοῦ Ἁγίου
στὸν τάφο του παρέμειναν ἐντὸς τοῦ κουβουκλίου.
Ὅταν μετὰ ἀπ᾿ τοὺς διωγμοὺς ἦρθεν ἐλευθερία,
εἰρήνη ἐπικράτησε τότε στὴν Ἐκκλησία.
Τότε ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου
μὲ ὅραμα σὲ Λουκιανὸ πρεσβύτερο Κυρίου.
Καὶ τότε ὁ Λουκιανὸς καλεῖ τὸν πατριάρχη
ἀπ᾿ τὰ Ἱεροσόλυμα τὰ λείψανα νὰ ψάξῃ.
Ἔψαξαν καὶ τὰ βρήκανε, ἔβγαζαν εὐωδίες,
οὐράνιες ἀκούστηκαν τότε ψαλμῳδίες.
Ἔγινε ἀνακομιδὴ λειψάνων τοῦ Ἁγίου,
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, εἰς τὸν ναὸν Κυρίου.
Εἰς τὴν Κωνσταντινούπολι δεξιό του πῆγαν χέρι,
ἡ Πουλχερία βασίλισσα τὸ εἶχε μεταφέρει.
Κατόπιν μεταφέρθηκε εἰς Μονὴν Ἁγίου Ὄρους,
Κωνσταμονίτου λέγεται μὲ ἐπίσημους τοὺς ὅρους.
Βρίσκεται ἡ εἰκόνα του σ᾿ αὐτὸ τὸ μοναστήρι,
Δεκέμβρη εἴκοσι ἑπτὰ γίνεται πανηγύρι.
Καὶ εἶχε πάρει ἡ Μονὴ τὸ Ἅγιο ὄνομά του,
πολλὰ εἶναι τὰ θαύματα καὶ κατορθώματά του.
Ὦ Πρωτομάρτυς Στέφανε, μιὰ χάρι σοῦ ζητοῦμε,
προσεύχου πάντα στὸ Θεό, ὅλοι μας νὰ σωθοῦμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου