Δυο πολύ απλά λόγια για το άγχος

Δημιουργείται από την έγνοια αν θα πετύχω να κάνω κάτι, αν θα το κάνω καλά, αν θα το κάνω στην ώρα του. Η αγωνία αυτή έχει βάση την σκέψη μην εκτεθώ μην πουν οι άλλοι ότι δεν τα καταφέρνω, ότι δεν μπορώ και χάσω την εκτίμηση που είχαν για μένα η βρεθώ σε δύσκολη (οικονομική ή όποια άλλη) θέση.

Σαφώς φαίνεται ότι τέτοιες σκέψεις δεν έχουν Θεό μέσα τους.

Ο πιστός χριστιανός κάνει ότι μπορεί και αφήνει τα υπόλοιπα στο Θεό. Μοιάζει με τον γεωργό ο οποίος κάνει ότι περνάει από το χέρι του. Οργώνει καλά και στην ώρα του, σπέρνει κατάλληλο σπόρο, μεριμνά ώστε τα βρόχινα νερά που θα έρθουν να βγουν έξω από το χωράφι. Φράζει το χωράφι για να το προστατέψει από κάθε ζημιά. Στη συνέχεια λέει με πίστη «έκαμα ότι μπορούσα, τώρα ο Θεός να βάλει το χέρι του» και έτσι δεν αγωνιά, αλλά περιμένει όλα εκείνα τα οποία θα του δώσει ο Θεός.

Παρόμοια πρέπει να γίνεται και για τα θέματα που συναντάμε στη σημερινή κοινωνία μας. Για την εργασία, την ασθένεια, τις σχέσεις με τους ανθρώπους, την πρόοδο παιδιών, την σταθερότητα και επιτυχία της οικογένειας και λοιπά.

Ο σωστός οικογενειάρχης κάνει ότι περνάει από το χέρι του· οργανώνει την οικογένειά του και κυρίως την συνδέει με το Θεό, ώστε η οικογένεια όλη να παίρνει κουράγιο δύναμη, αυτός να δίνει καλό παράδειγμα στα παιδιά του, να γεμίζει με ελπίδα και αυτός και η οικογένειά του. 

Κι ακόμη (αφού έκανε ότι μπορούσε) περιμένει το θαύμα του Θεού εκεί που τα πράγματα φαίνονται απελπιστικά και δύσκολα. 

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ

ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ 

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ

ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ

ΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ