Όταν το παιδί βιώνει την απόρριψη, τι κάνουν οι γονείς;

Η απόρριψη είναι συναισθηματικά δυσάρεστη, επώδυνη και μπορεί να αφήσει ψυχικά τραύματα στο παιδί. 

Ερευνητές ισχυρίζονται ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε παιδί θα βιώσει τον πόνο της απόρριψης σε κάποια φάση της ζωής του. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει ο γονιός να αντιληφθεί το λόγο που το παιδί του προκαλεί την απόρριψη και να προσπαθήσει να το βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί. Είναι σημαντικό για το παιδί να αισθάνεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που το αγαπούν και να νοιώθει ασφάλεια.

1. Ενισχύστε την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας.

2. Πείτε του δεν ότι δεν μπορεί όλοι να συμπαθούν όλους.

3. Βοηθήστε το να κατανοήσει ότι από τη ζωή μας έρχονται και παρέρχονται άνθρωποι, εκείνοι μόνο που μας αγαπούν θα μείνουν πλάι μας.

4. Ενισχύστε τη συναναστροφή του παιδιού σας με άλλα παιδιά που συμπαθεί.

5. Δώστε του να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. 

Η εμπειρία της απόρριψης δεν είναι εύκολη. Βοηθώντας το παιδί να σκεφτεί και να εξωτερικεύσει όσα αισθάνεται, το βοηθάτε να ανακουφιστεί εν μέρει από τα αρνητικά συναισθήματα που νοιώθει. Επίσης, θα πρέπει να διδάξετε το παιδί σας ότι η απόρριψη δεν είναι δικό του σφάλμα (εφόσον η συμπεριφορά του δεν έχει προκαλέσει την απόρριψη των άλλων). Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να συνέβαλαν στην αδιαφορία του άλλου ατόμου και αυτό δεν είναι ευθύνη του παιδιού σας. 

Το πιο σημαντικό ωστόσο που θα πρέπει να διδάξετε στα παιδιά σας είναι ότι η «απόρριψη», δεν είναι μία πράξη απόλυτη και «καταστροφική». Μερικές φορές, οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που φαίνονται-καλώς ή κακώς. Μπορεί να βιώνουν δύσκολες στιγμές και αυτή την πίεση να τη βγάζουν με άσχημη συμπεριφορά στους άλλους. Ίσως ένα παιδί να ενεργεί άσχημα γιατί μόλις έμαθε κάτι άσχημο για την οικογένειά του. Το παιδί που συμπεριφέρεται άσχημα, δεν θα το εκφράσει πάντα λεκτικά αλλά μέσα από τις πράξεις του. 

Το βασικό είναι να μάθουν τα παιδιά από τους γονείς τους ν’ αγαπούν τον εαυτό τους από μικρή ηλικία, γι΄αυτό που είναι. Χρειάζεται προσπάθεια και συνεχή επαγρύπνηση καθώς η ψυχολογία των παιδιών είναι ευμετάβλητη και ο συναισθηματικός τους κόσμος εύθραυστος.

ΠΗΓΗ