Οι άνθρωποι δεν ζουν μόνοι σε αυτό τον πλανήτη – τον μοιράζονται με δισεκατομμύρια έντομα. Συνεπώς, τα τσιμπήματα των εντόμων αποτελούν αναπόφευκτο μέρος της ζωής του παιδιού σας. Σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Για παράδειγμα, η ελονοσία που μεταδίδεται από τα κουνούπια, αποβαίνει θανατηφόρα για χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο στις τροπικές περιοχές.
Στην Ευρώπη, παρότι μερικές φορές προκύπτουν σοβαρά προβλήματα, η συντριπτική πλειονότητα των τσιμπημάτων δεν συνεπάγεται τίποτα περισσότερο από μια παροδική ενόχληση.
Τι συμβαίνει ύστερα από ένα τσίμπημα εντόμου;
Το συνηθέστερο τσίμπημα καταλογίζεται στα κουνούπια. Αρχικά, στο σημείο του τσιμπήματος εμφανίζεται ένα στρογγυλό, παροδικό οίδημα (πομφός). Μέσα σε 1-2 ημέρες εμφανίζεται μια κνησμώδης φλύκταινα. Τα παιδιά δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να ξύνουν αυτή τη φλύκταινα, με συνέπεια το σχηματισμό εφελκίδας στην κορυφή της φλύκταινας.
Ενίοτε, προκύπτει δευτεροπαθής μόλυνση, η οποία παράγει την όψιμη έναρξη της ερυθρότητας και του οιδήματος. Συχνά, το αρχικό τσίμπημα περνά απαρατήρητο, αν και το τσίμπημα της αλογόμυγας γίνεται πάντα αντιληπτό. Στο κέντρο της ερυθρής φλύκταινας φαίνεται ένα μικρό δήγμα. Μπορεί να υπάρχουν πολλά δήγματα, είτε ως ένα «εξάνθημα» είτε ως μια γραμμική σειρά δηγμάτων είτε σε εντοπισμένα σημεία, όπως ο αυχένας ή η πλάτη.
Αν ο οργανισμός αντιδρά στα δήγματα, οι τοπικοί λεμφαδένες διογκώνονται. Ασφαλώς, υπάρχουν πολλά έντομα που μπορεί να τσιμπήσουν τα παιδιά, όπως οι αράχνες, τα τσιμπούρια, οι μύγες και οι ψείρες. Τα κεντρίσματα δεν είναι σπάνια και ενίοτε έχουν σοβαρές συνέπειες. Για περισσότερες λεπτομέρειες ανατρέξτε στην ενότητα Τσιμπήματα Μελισσών και Σφηγκών.
Πώς αντιμετωπίζονται τα τσιμπήματα των εντόμων;
Όπως πάντα, η πρόληψη είναι προτιμότερη της αντιμετώπισης. Τα εντομοαπωθητικά μειώνουν τον αριθμό των τσιμπημάτων. Το παιδί πρέπει να χρησιμοποιεί εντομοαπωθητικά όταν παίζει στο ύπαιθρο, ειδικά σε μέρη όπου υπάρχουν πολλά έντομα. Σε γενικές γραμμές, τα εντομοαπωθητικά που περιέχουν DEET είναι ασφαλή για τα παιδιά, αλλά συνιστώνται ορισμένες προφυλάξεις:
Το DEET δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά μικρότερα των 6 μηνών.
Η συγκέντρωση του DEET στο εντομοαπωθητικό πρέπει να είναι χαμηλότερη από 10%. Αυτή η δόση παρέχει προστασία για 2-3 ώρες.
Τα παιδιά ηλικίας 6-24 μηνών πρέπει να χρησιμοποιούν το εντομοαπωθητικό μόνο μία φορά ημερησίως, ενώ τα παιδιά 2-12 ετών δεν πρέπει να το χρησιμοποιούν πάνω από τρεις φορές ημερησίως.
Το αιθέριο έλαιο κιτρονέλλα (5-15%) είναι ένα φυσικό εντομοαπωθητικό, αλλά η αποτελεσματικότητά του είναι βραχυπρόθεσμη – διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Συνεπώς, η αξία του είναι περιορισμένη. Τα καινούρια εντομοαπωθητικά που περιέχουν 2% έλαιο σόγιας, έχουν αποδειχθεί πιο αποτελεσματικά.
Οι γνωστές προφυλάξεις, όπως η χρήση κουνουπιέρας, ο περιορισμός των υπαίθριων παιχνιδιών μετά τη δύση του ήλιου και η χρήση προστατευτικού ρουχισμού στο ύπαιθρο, προφανώς μειώνουν τον αριθμό των τσιμπημάτων.
Αν το παιδί τσιμπηθεί από έντομο (πράγμα αναπόφευκτο), αντιμετωπίστε τα συμπτώματα. Χρησιμοποιήστε καταπραϋντικές λοσιόν, όπως η καλαμίνη. Η επίδρασή τους μπορεί να είναι περιορισμένη, αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι ανακουφίζουν. Κόψτε κοντά τα νύχια του παιδιού σας – αυτό μειώνει τις πιθανότητες για δευτεροπαθή μόλυνση. Αν το παιδί αδυνατεί να κοιμηθεί εξαιτίας του κνησμού και της δυσφορίας, δώστε του ένα αντιισταμινικό προτού πέσει για ύπνο. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι απαραίτητο να τηλεφωνήσετε στο γιατρό εξαιτίας ενός τσιμπήματος από έντομο. Ωστόσο, αν η ερυθρότητα εξαπλώνεται και εμφανιστεί πυρετός, μυαλγία, σπασμοί ή άλλες ενδείξεις γενικευμένης αντίδρασης, θα πρέπει να ζητήσετε ιατρική φροντίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου