Ο άνθρωπος της κακίας

Όπως ακριβώς ο τυφλός πέφτει συνέχεια μέσα σε λάκκους, έτσι και αυτός, ο οποίος ζει μέσα στην κακία, επειδή δεν έχει μπροστά στα μάτια του το φόβο του Θεού, ζει συνέχεια μέσα στην κακία.

Δεν ζει άλλοτε μεν μέσα στην αρετή, άλλοτε δε μέσα στην κακία, αλλά είναι πάντοτε μέσα στην κακία, και ούτε τη γέεννα θυμάται, ούτε την μέλλουσα κρίση, ούτε τις ευθύνες του, αλλά αφού πέταξε από πάνω του όλα αυτά τα βοηθήματα, όπως ακριβώς το άλογο πέταξε το χαλινάρι, κατάντησε σαν το πλοίο το οποίο παραδίδεται στα άγρια κύματα και στους ανέμους χωρίς να έχει σταθερή πορεία· έτσι είναι και ο άνθρωπος ο οποίος ζει μέσα στην κακία, διότι δεν υπάρχει κανένας ο οποίος να καθοδηγεί τη διάνοια του.

Είδες λοιπόν τον πονηρό, τον άνθρωπο της κακίας οποίος τιμωρείται από την ίδια του την κακία; Διότι, πες μου(;), τι υπάρχει χειρότερο από ένα άλογο το οποίο είναι χωρίς χαλινάρι, από ένα πλοίο το οποίο δεν έχει (πηδάλιο, δηλαδή) μια σταθερή γραμμή και πορεία μέσα στη θάλασσα, από τον άνθρωπο τον τυφλό; Αλλά από όλα αυτά είναι αθλιότερος αυτός που ζει μέσα στην κακία, αυτός που έσβησε δηλαδή το φως το οποίο προέρχεται από το φόβο του Θεού, και τελικά παραδόθηκε και έγινε αιχμάλωτος στην κακία.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία εις τον Θ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ, Ιω. Χρυσοστόμου Έργα, Πατερικές Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Θεσσαλονίκη 1982, τ. 5, σελ. 500.