του αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου
Ο γέροντας νιώθει
πως το τέλος πλησιάζει. Επιθυμία του είναι να κάνει ένα ακόμη βήμα: Να γίνει
μεγαλόσχημος μοναχός.
Η κουρά του
προτίμησε να γίνει στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στή Μόσχα, ένα μοναστήρι με
τη δική του μαρτυρική ιστορία. Βρίσκεται στη ΝΔ πλευρά της περιφέρειας της
Μόσχας.
Σ’ αυτή την περιοχή
την περίοδο της σοβιετικής εξουσίας βρίσκονταν τρεις μονάδες της N.K.V.D., ένα
τρίγωνο θανάτου! Η μία ήταν η φυλακή Σουχάνοφκα για τους πολιτικούς
κρατούμενους. Δεν ήταν άλλη από την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης.
Το μοναστήρι
χτίστηκε τον 17ο αιώνα. Μετά από 300 χρόνια ζωής, στη δεκαετία του ’30, έκλεισε
βίαια και μετατράπηκε σε φυλακή με σκληρό καθεστώς. Ο τρομερός Γιεζώφ είχε
μετατρέψει ο ίδιος το μοναστήρι σε φυλακή. Δεκάδες χιλιάδες «φιλοξενήθηκαν» στα
κτίρια της μονής. Κανείς δεν απελευθερώθηκε. Πολλοί πέθαναν από τις ανακρίσεις,
άλλοι εκτελέστηκαν και άλλοι καταδικάστηκαν σε εγκλεισμό σε στρατόπεδα. Ο Ναός
του μοναστηριού είχε μετατραπεί σε αίθουσα εκτελέσεων, μ’ ένα κρεματόριο που
λειτουργούσε με πετρέλαιο στο σημείο που ήταν το Ιερό! Το 1952 έκλεισε και
μετατράπηκε σε νοσοκομείο για φυλακισμένους. Έπειτα έγινε στρατιωτική σχολή και
το 1992 άρχισε σταδιακά να παραδίδεται στην Εκκλησία. Εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι
πατέρες κι άρχισε η αναστήλωση.
Η δεύτερη μονάδα
της N.K.V.D. ήταν το Σκοπευτήριο, γνωστό και ως Μπούτοβο. Ήταν ο τόπος ομαδικών
εκτελέσεων. Στην περίοδο 1936-39 εκτελέστηκαν περίπου 40.000 άνθρωποι με την
κατηγορία: «Εχθροί του λαού». Οι εκτελέσεις γίνονταν τη νύχτα. Γύμνωναν τους
μελλοθανάτους μπροστά σε ανοιχτούς λάκκους και τους εκτελούσαν. Μεταξύ αυτών
εκτελέστηκαν και πολλοί κληρικοί και μοναχοί. Σήμερα στο Μπούτοβο έχει κτιστεί
Ναός αφιερωμένος στους Νεομάρτυρες, ενώ οι τάφροι που ξεπερνούν τα 1500 μ.
είναι οι ζωντανοί μάρτυρες μιας μεγάλης τραγωδίας!
Η Ιερά Μονή της
Αγίας Αικατερίνης είχε γίνει και αυτή τόπος εκτελέσεων, όμως ο κύριος όγκος των
καταδικασμένων εκτελούνταν στο Μπούτοβο. Σήμερα η Ιερά Μονή έχει, εκτός της
Αγίας Αικατερίνης, δύο ακόμη προστάτες: α) Τον π. Γιαροσλάβλ Σαβίτσκι που ήταν
εφημέριος στη Μονή Κραζνοστόζκι στο χωριό Γιάμ. Ο π. Γιαροσλάβλ καταδικάστηκε
από την περιβόητη τρόϊκα για αντισοβιετική προπαγάνδα. Εκτελέστηκε στις 25
Νοεμβρίου 1937 (8 Δεκεμβρίου) στο Μπούτοβο, ανήμερα της γιορτής της αγίας
Αικατερίνης. Εκείνη τη νύχτα εκτελέστηκαν α κόμη 474 άνθρωποι.
β) Την ίδια μέρα
εκτελέστηκε και ο μοναχός Ιωάσαφ, ο τρίτος προστάτης της Μονής. Και οι δύο
αναγνωρίστηκαν άγιοι στη σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας το έτος 2000.
Να σημειώσουμε
ακόμη ότι στις 10-11 Νοεμβρίου 1937 στο Μπούτοβο εκτελέστηκαν πολλοί κληρικοί
και μοναχοί. Ήταν μια από τις χειρότερες μέρες για την Εκκλησία. Στις 10
Δεκεμβρίου εκτελέστηκε ο τελευταίος ηγούμενος της Λαύρας της Αγίας Τριάδος –
Αγίου Σεργίου, αρχιμανδρίτης Κρονίδης Λουμπίμωβ μαζί με 11 αδελφούς της Λαύρας
τους οποίους ο ίδιος φιλοξενούσε.
Η τρίτη μονάδα
ήταν, τί άλλο, το σπίτι του Γιάκο ντα, αρχηγού της N.K.V.D. Ήθελε να είναι
κοντά στους τόπους αυτούς και να επιβλέπει ίσως τα σκοτεινά έργα της N.K.V.D.
Είναι αξιοσημείωτο
ότι ο άνθρωπος που μετέτρεψε το μοναστήρι σε φυλακή και εξολόθρευσε εκατομμύρια
ανθρώπους στη φοβερή διετία 1937-38 Νικολάι Γιεζώφ, όταν συνελήφθη, φυλακίστηκε
στη Σουχάνοφκα. «Ειργάσατο βόθρον γάρ ον ορύξας εισπέπτωκεν». Για το σαδισμό
και την αγριότητά του ονομάστηκε «αγκάθινα γάντια» και «σιδερένιος λοστός».
Είναι ασύλληπτος ο αριθμός των θυμάτων του! Ο ίδιος υποστήριζε ότι «είναι καλύτερα
να το παρακάνεις παρά να μην κάνεις αρκετά». Με τον Στάλιν είχαν συμφωνήσει για
έναν αριθμό 200.000 συλλήψεων και 73.000 εκτελέσεων. Ο Γιεζώφ όμως υπερέβη κατά
εννέα φορές το στόχο! Μια από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν ήταν ότι «το
είχε παρακάνει». Όταν τον οδήγησαν στις φυλακές Σουχάνοφκα ο Γιεζώφ έπαθε κρίση
υστερίας. Τον ξυλοκόπησαν, τον βασάνισαν και τον κατηγόρησαν «για κατασκοπεία,
για συνωμοσία, για φόνο, για σοδομισμό». Αναγκάστηκε να τα παραδεχτεί. Στις 3
Φεβρουαρίου 1940 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Τον πήραν μέσα στη
νύχτα και τον οδήγησαν σ’ ένα από τα σφαγεία που είχε κτίσει ο ίδιος κοντά στη
Λιουμπιάνκα. Τον έσερναν και ούρλιαζε σαν ζώο. Τον εκτέλεσε ο αρχιδήμιος της
N.K.V.D. Βασίλι Μπλοχίν.
Σήμερα στην Ι.
Μονή Αγίας Αικατερίνης έχει στηθεί ο σταυρός και μνημείο για τα θύματα των
εκκαθαρίσεων, ενώ πρόσφατα κτίστηκε Ναός προς τιμήν των Νεομαρτύρων. Καθημερινά
τελείται η αναίμακτος λατρεία και μνημονεύονται τα ονόματα των αθώων αυτών
θυμάτων.
Είναι πολύ
χαρακτηριστικό ότι ο τόπος αυτός του μαρτυρίου μαγνητίζει πολλά νέα παιδιά, που
πηγαίνουν όχι μόνο για πνευματική τροφοδοσία, αλλά εργάζονται και βοηθούν στην
ανοικοδόμηση του μοναστηριού. Από το 2005 μέσα στο μοναστήρι λειτουργούν
ιατρείο για τους απόρους και κατηχητικά σχολεία. Στις 7 Δεκεμβρίου 2008
γιορτάστηκε η επέτειος των 350 χρόνων από την ίδρυση του μοναστηριού.
Από το βιβλίο «Στάρετς Αντώνιος – ο τυφλός ομολογητής και οδοιπόρος του
Χριστού (1913-1994)» που κυκλοφορείται από τις εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου