Α. Η εποχή μας έχει πολιτικούς,
στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς, μορφωμένους, πλούσιους, επιστήμονες,
“χριστιανούς” κ.ά. Τα έχει όλα, όσο ποτέ άλλοτε.
Β. Λείπει όμως ένα, οι μάρτυρες. Κι αν
έχει, έχει πολύ λίγους! Δεν έχει όσους είχε άλλοτε. Η Ελλάδα είναι χώρα μαρτύρων.
Το χώμα της είναι ζυμωμένο με αίμα μαρτυρικό.
Τώρα όμως οι μάρτυρες ξεχάστηκαν. Τους
θυμόμαστε μόνο στη μνήμη τους. Κανένας δε μιλάει πια γι’ αυτούς. Κανένας δεν
τους παρουσιάζει σαν πρότυπο στα παιδιά του. Λίγοι τους τιμούν, μάλλον τυπικά,
στη μνήμη τους. Τους κρεμάσαμε στους τοίχους των σπιτιών μας, τους φυλακίσαμε
στα τέμπλα των ναών μας και τους βγάλαμε από τη ζωή μας. Μας συγκινούν οι
πολιτικοί, οι ποδοσφαιριστές, οι ηθοποιοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι
μηχανικοί, κ.τ.ό.
Γ. Τι κι αν έχουμε ναούς και κάνουμε
πανηγύρια; Τώρα, του αγίου Δημητρίου, οι περισσότεροι χριστιανοί σκέφτονται το
παζάρι και όχι τον άγιο. Λείπει ο άγιος από τη ζωή μας. Λείπουν οι μάρτυρες από
τη ζωή μας. Η ζωή μας δεν έχει τα χαρακτηριστικά της ζωής των μαρτύρων. Οι μάρτυρες
ζούσαν όπως θέλει ο Χριστός. Ζούσαν πραγματική χριστιανική ζωή. Δόξαζαν το Θεό
με τη ζωή τους.
Δ. Ένας από αυτούς ήταν και ο
μεγαλομάρτυρας άγιος Δημήτριος. Ήταν νέος, μορφωμένος, υψηλόβαθμος αξιωματικός
του στρατού και διοικητής της Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα όμως ήταν και πιστός
χριστιανός.
Δε θαμπώθηκε από τα αξιώματα και τις δόξες. Το
διοικητήριό του έγινε άμβωνας, για να ακούγεται ο λόγος του Θεού. Δίδασκε τους
στρατιώτες και τους νέους. Ο λόγος του είχε απήχηση στις ψυχές των μαθητών του.
Πίστευαν στο Θεό του Δημητρίου, γιατί είχαν μπροστά τους έναν πραγματικό
χριστιανό. Η ζωή και το παράδειγμα του αγίου Δημητρίου ήταν το καλύτερο κήρυγμα
για το Χριστό.
Ένα παράδειγμα για την απήχηση του
κηρύγματός του είναι και ο Νέστορας. Αυτός, πριν μονομαχήσει με το γίγαντα
Λυαίο, είπε: « Ο Θεός Δημητρίου, βοήθει μοι».
Η ζωή του αγίου Δημητρίου ήταν μια
διαρκής δοξολογία του Θεού. Μιλούσε για το Θεό και με λόγια και με έργα.
Εφαρμόστηκε στη ζωή του αυτό που είπε ο Χριστός στους Αποστόλους: «…όπως ίδωσιν
υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».
Ό,τι έλεγε με τα λόγια, ο άγιος το υπέγραψε
και με το αίμα του. Αυτό θα πει ομολογία Χριστού. Πάνω από όλα ο Χριστός, και
με λόγια και με έργα και με θάνατο. Αυτό θα πει συνέπεια. Αγάπησε το Θεό πάνω
από τα πλούτη, τη δόξα, τις τιμές, κλπ.
Τέτοιους μας θέλει ο Θεός. Όπου κι αν είμαστε,
ό,τι κι αν είμαστε. Γιατροί, αλλά και μάρτυρες Χριστού. Στρατιωτικοί, αλλά και
μάρτυρες Χριστού. Εκπαιδευτικοί, αλλά και μάρτυρες Χριστού. Να είναι η ζωή μας
πληροφορία για το ποιος είναι ο Χριστός μας. Να είναι η ζωή μας δοξολογία Του,
έργω και λόγω.
Μάλιστα στο Ευαγγέλιο ο Χριστός λέει
και κάτι πάρα πολύ σημαντικό για μας πάνω στο θέμα αυτό. Λέει: «Τους δοξάζοντάς
με αντιδοξάσω». Και τηρεί την υπόσχεσή Του. Παράδειγμα, ο άγιος Δημήτριος.
Δόξασε με τη ζωή του το Θεό, και γι’ αυτό ο Θεός τον δόξασε και τον
υπερεδόξασε. Πλήθος ναοί έχουν χτιστεί
στο όνομά του. Χιλιάδες άνθρωποι βαπτίστηκαν με το όνομα Δημήτριος. Έκανε και
κάνει μέχρι σήμερα άπειρα θαύματα. Πλήθος μεγαλώνυμοι πολιτικοί, στρατιωτικοί,
κ.ά. πέρασαν μέχρι σήμερα από τη γη μας, αλλά ξεχάστηκαν. Το όνομα του
Μυροβλύτη όμως μένει εις τον αιώνα.
Ε. Αδελφοί μου, αγωνίζονται οι
περισσότεροι άνθρωποι να κάνουν κάτι, για να μείνει πίσω το όνομά τους. Για όσους θέλουμε αιώνια δόξα,
ένας μόνο τρόπος υπάρχει: Να δοξάσουμε το Θεό με λόγια και με έργα. Τότε θα μας
αντιδοξάσει ο Θεός πολύ περισσότερο, όπως δόξασε και τον άγιο. Θα δοξαστούμε
και σ’ αυτή τη ζωή, αλλά θα δοξαζόμαστε και αιώνια. Και μάλιστα, όσοι θα πάνε
στην άλλη ζωή, επειδή δόξασαν έργω και λόγω το Θεό, μαζί με την αιώνια δόξα θα
απολαύσουν και «ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου
ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν».
Είθε να ζήσουμε όλοι έτσι, και τώρα
και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου