Οι συγκρούσεις στην οικογένεια

Πολλές φορές η οικογένεια αντί να είναι λιμάνι χαράς και αγάπης μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, σε χώρο συγκρούσεων και έντονων αντιθέσεων. Γιατί άραγε;

ΑΙΤΙΕΣ

1. Ο Εγωισμός. Μια αρρώστια που μας προσβάλλει όλους. Ο σύζυγος είτε θέλει να επιβάλλει το Εγώ του είτε δεν είναι διατεθειμένος να ακούσει τον άλλον. Ίσως έχει παρεξηγήσει το «…ο ανήρ κεφαλή της γυναικός…». Αλλά και ο εγωισμός της συζύγου μπορεί να ευθύνεται. Λέει στις παροιμίες ο Σολομών «κρείσσον οικείν εν τη ερήμω η μετά γυναικός μαχίμου και γλωσσώδους και οργίλου…».

2. Η κοσμική νοοτροπία. Προβάλλεται κατά κόρον από τα ΜΜΕ και υπερτονίζονται τα δικαιώματα που έχει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Όμως ο άνδρας πρέπει να αγαπά τη γυναίκα του όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία. Και η γυναίκα να υποτάσσεται όπως η εκκλησία υποτάσσεται "τω Χριστώ"…

3. Ο διάβολος, ο αόρατος εχθρός. Είναι ο μέγας ταραχοποιός, διασπαστής και διαιρέτης. Μέσα στην οικογένεια σπέρνει την αντιζηλία, την κατάκριση, το φθόνο. Προκαλεί υποψίες στους συζύγους. 

Πολλές φορές νομίζεις ότι συζητάς μόνος σου αλλά ο διάβολος είναι εκεί. Συμμετέχει στις σκέψεις σου και ζητά να προκαλέσει σύγχυση. Αντίθετα στους αγίους ασκητές κάνει φανερή την παρουσία του και πολεμά διαφορετικά.

4. Ο κώδικας αρχών του γάμου. Μεγάλα προβλήματα δημιουργούνται σήμερα εξ αιτίας του ότι οι δημιουργία του γάμου έγινε χωρίς σοβαρές προϋποθέσεις. Οι σύζυγοι έφτασαν στο γάμο χωρίς να έχουν συμφωνήσει μe σαφήνεια μέσα σε ποια πλαίσια θα κινηθεί η οικογένειά τους. Έτσι ένας γάμος, που έγινε μετά από μια απρόσμενη εγκυμοσύνη ή μόνο μετά από ένα «τρελό» έρωτα, δεν έχει μια περίοδο αρραβώνος (προετοιμασίας) σε επίπεδο εντοπισμού βασικών αρχών πάνω στις οποίες θα κινηθεί η νέα οικογένεια. Και πάντως τους συνέχει η ιδέα ότι έρχονται σε γάμο για να συζήσουν μέχρι το τέλος και όχι με τη γραμμή «άμα δεν ταιριάζουμε χωρίζουμε».

5. Η επιλογή συζύγου.  Η ασυμφωνία, που τόσο διατυμπανίζεται σήμερα, έχει την αρχή της στην αρχική επιλογή συζύγου. Για το θέμα αυτό είναι απαραίτητο κάθε νέος και κάθε νέα να έχει ξεκαθαρισμένη άποψη για τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί το πρόσωπο με το οποίο  θα έρθει σε κοινωνία γάμου και μάλιστα με βάση την ελληνορθόδοξη πίστη. 

Βεβαίως εδώ δεν μπορούν να λυθούν όλες οι αιτίες. Υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες με λιγότερη ή περισσότερη ευθύνη για την κατάσταση της σημερινής οικογένειας.

  

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ

  

1. Η ταπείνωση. Οδηγεί στην αλληλοκατανόηση. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες των συζύγων πρέπει να λειτουργούν συμπληρωμα-τικά, όχι διχαστικά. Ο ένας να συμπληρώνει και να κατανοεί τον άλλον. Ο Απ. Παύλος λέει «Μηδείς το εαυτού ζητήτω, αλλά το του ετέρου έκαστος». Αυτή είναι η πρόσκληση για τη δική μας υπέρβαση που οδηγεί στη θυσία των δικαιωμάτων μας.

2. Η συγγνώμη. Να αναγνωρίσουμε το μερίδιο της ευθύνης μας. Να ζητήσουμε συγγνώμη και από τα παιδιά μας αν χρειαστεί. Πολλές φορές υπερασπίζουμε το δικό μας σφάλμα μόνο και μόνο επειδή είναι δικό μας. Η ειλικρινής συγγνώμη μαζί με την προσπάθεια για επανόρθωση και διόρθωση, διορθώνει τις σχέσεις των ανθρώπων και θέτει τις βάσεις για καλύτερη επικοινωνία και σχέση.

3. Καταφυγή στο Θεό. Με κοινή προσευχή των συζύγων. Με τη σιωπή μας την ώρα της ταραχής. Ατενίζοντας το βλέμμα του Εσταυρωμένου ως πηγή δυνάμεως. Με την καταφυγή στον Πνευματικό, για τον οποίο προσευχόμαστε να γίνει το στόμα του Θεού για μας.

Ο Αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης αναφέρει στο Γεροντικό ότι κάποτε είδε δύο μοναχούς να τσακώνονται. Τους πλησίασε και τους ρώτησε: «Αδελφοί μου, γιατί κατεβήκατε απ΄ το σταυρό σας;» Και οι σύζυγοι φέρουν σταυρό αλλά τον σηκώνουν μαζί.

Τέλος, προσοχή! Πολλά πράγματα μάς οδηγούν σε αναστάτωση χωρίς να είναι όντως σημαντικά. Να βάζουμε τα πράγματα στην ουσιαστική τους διάσταση. Πάνω από όλα είναι η αρετή της διακρίσεως η οποία είναι αναγκαίο να μας κατευθύνει σε κάθε μας βήμα.

Έτσι ο Χριστός θα κυβερνά το σπίτι μας αλλά και την οικία της ψυχής μας. Και η οικογένειά μας θα είναι ένας παράδεισος χαράς, γαλήνης και αγάπης.

Διασκευή άρθρου που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο.