Η γέφυρα του Μόρνου παραδόθηκε στην κυκλοφορία το καλοκαίρι του 1938. Διαθέτει πέντε τόξα, καθένα από τα οποία έχει άνοιγμα 45 μέτρων.
Το ολικό μήκος της γέφυρας είναι 225 μέτρα και το πλάτος του καταστρώματός της είναι 6 μέτρα. Είναι κατασκευασμένη με σιδηροπαγές μπετόν-αρμέ. Στοίχισε 10 εκατομμύρια δραχμές.
H γέφυρα του Μόρνου εξυπηρετεί κυριως τους κατοίκους της Ναυπακτίας και Δωρίδος που τη χρησιμοποιούν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, αλλά τους επισκέπτες των περιοχών αυτων.
Μέχρι τό 1938 η διάβαση του ποταμού ήταν δύσκολη, καθώς οι τεράστιες ποσότητες νερού που κατέβαιναν από τους ορεινούς όγκους των Βαδρουσίων, και της Γκιώνας καθιστούσαν το ποταμο δυσκολοδιαβατο για μεγάλα διαστήματα του χρόνου ειδικά τους χειμερινούς μήνες αλλά και την άνοιξη που έλιωναν τα χιόνια. Ο Μόρνος πάντα είχε νερό πριν απο τη κατασκευη του φραγματος που πηρε μεγαλο ογκο νερου να υρδοδοτηθει η Αθηνα.
Όταν το ποτάμι δεν είχε νερό, περνουσαν μέσα απ’ αυτό και όταν το ποτάμι είχε νερό περνούσαν χαμηλά στην «περαταριά» με τη βοήθεια αλόγων και κάρων. Βέβαια έβγαιναν στην αντίπερα όχθη βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι. Το πιο πιθανό είναι μερικοί να παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά και στην προσπάθειά τους να διαβούν αντίπερα, να πνίγηκαν !
Το πέρασμα του ζώου με το φορτίο ήταν ακομα πιο δυσκολο καθως το νερό βαράγκωνε, χτυπούσε στη κοιλιά του ζώου και κινδύνευε να παρασυρθεί το ζωο και το αφεντικο του
Οι μαθητές που έπρεπε να σπουδάσουν στη Ναύπακτο δεν μπορουσαν να τον δισχισουν ευκολα για αυτο έπρεπε να ενοικιάζουν σπίτι στη Ναύπακτο που πολλες οικογενειες δεν μπορουσαν να ανταπεξελθουν οικονομικα. Οι μανάδες, που είχαν παιδιά στο Γυμνάσιο στη Ναύπακτο περίμεναν μέρες ή και βδομάδες κάποτε, να λιγοστέψουν τα νερά, για να μπορέσουν «να διαβούν αντίπερα» να πάνε να δούνε τα παιδιά τους και να τους πάνε το καλάθι ή το σακούλι με τα τρόφιμα. Μερικές μανάδες, αποφάσιζαν και πήγαιναν στη Ναύπακτο με τα πόδια και φορτωμένες από το παλιο πετρινο «Κεφαλογιόφυρο», που αυξανε την αποσταση στο διπλο η τριπλο . Η κανονικη διαδρομή Καστρακι – Ναύπακτος με τα πόδια ειναι περίπου μιάμιση ωρα.
Το «Κεφαλογιόφυρο» συνδέει την ορεινή Δωρίδα και την ορεινή Ναυπακτία. Χτίστηκε τα χρόνια της Τουρκοκρατίας
σε ένα στενό πέρασμα του Μόρνου. Είναι μονότοξο, έχει μήκος δεκάξι μέτρα, πλάτος 2,30 μέτρα και απέχει πέντε μέτρα από την επιφάνεια του νερού. Από εκεί πέρασαν αυτοι που γλυτωσαν μετά την ηρωική Εξοδο του Μεσολογγιου . Οι περισσότεροι από αυτούς κατοίκησαν στα χωριά της Δωρίδας, της Ναυπακτίας
Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 17 Δεκεμβρίου 1907, προφανώς μετά από κάποιο πνιγμο, αναφερεται στο «εν πανδήμω συλλαλητηρίω» εις την πολη της Ναπακτου «για την κατασκευή της γέφυρας του ποταμού Μόρνου ελλείψει της οποίας διακόπτεται η συγκοινωνία Ναυπακτίας και Δωρίδος, ολόκληρον την χειμερινήν περίοδον επί ανυπολογίστω οικονομική ζημίας αμφοτέρων των επαρχιών». Το νομοσχέδιο για τη κατασκευη της ψηφίσθηκε το Δεκέμβρη του 1907, η γέφυρα όμως άρχισε να κατασκευάζεται το 1936 και αποπερατωθηκε το 1938 !
Σήμερα η γέφυρα του Μόρνου ειναι μια παλιά γέφυρα σχεδον 80 χρονων. Οπως ειναι φυσικο εχει οξειδωθεί ο οπλισμός της και η γέφυρα έχει σίγουρα υποστεί τις φθορές του χρόνου. Οι αποκολλήσεις τσιμέντου από τα τόξα είναι πλέον ορατές οπως και οι φθορές στις γωνίες των πεζοδρομίων και ραισματα. Στα 80 χρόνια της ζωής της δεν έχει γίνει κάποια σημαντική συντήρηση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για την στατική επάρκειά της. Επίσης η αμμοληψία τοσων χρονων σε κοντινή απόσταση από τη γέφυρα, μπορεια να εχει αποδυναμωσει το εδαφος και πιθανον να δημιουργηθουν προβλήματα. Ισως χρειάζεται αμεση παρέμβαση για την επισκευη και συντηρηση της γεφυρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου