«Μόλις παύσει η αμαρτία, ξεκινά η μετάνοια».

 Έλεγε ο Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης: «Μόλις παύσει η αμαρτία, ξεκινά η μετάνοια». Η μετάνοια ξεκινάει από σωματικό κόπο, κόπο, όμως, προς τον Χριστό.

Στην Εξομολόγηση τα αμαρτήματα διαγράφονται, όμως τα πάθη και οι λογισμοί απαιτούν σωματικό κόπο. Έτσι αγνίζει το σώμα.

Ο προπατορικός ρύπος διαγράφεται μόνο με το άγιο Βάπτισμα, όχι μόνο με το Χρίσμα. Η μετάνοια νοείται προσπάθεια καρδιακή, ενώ η μεταμέλεια είναι απλώς εγκεφαλική κατάσταση. Όσον δε αφορά την αληθινή μετάνοια, αυτή δεν είναι άλλη από το «άγιο μίσος». Αυτό το μίσος είναι απαθές, επαινετό και στρέφεται μόνο κατά της αμαρτίας και ποτέ κατά του αμαρτωλού.