Η ζωή μου με τον Γιάννη/Facebook
Ο αυτισμός είναι σαν μια μέλισσα στο κεφάλι που τρώει το μυαλό -Το συγκλονιστικό ποστ της Άδας Σταματάτου για τον γιο της
Την Άδα Σταματάτου την γνωρίσαμε μέσα από τη συνέντευξή της στο Bovary.gr, στην οποία εξομολογήθηκε στη Μυρτώ Λοβέρδου πώς είναι η ζωή της έχοντας ένα παιδί με αυτισμό.
Μια γυναίκα αθλητική, με αυτοπεποίθηση και τη δύναμη να παλεύει συνεχώς για τα αυτονόητα, αποκαλύπτει μέσα από τη σελίδα της στο Facebook πώς είναι η καθημερινότητά της με τον γιο της Γιάννη.
Στη συνέντευξή της
«Είμαι η μητέρα του Γιάννη και θέλω να δεις πώς είναι η ζωή μου με ένα αυτιστικό παιδί» η Άδα αναφέρει: Είχα την τύχη να ζω στο εξωτερικό όταν διαγνώστηκε ο Γιάννης. Μου το είπε μια γυναίκα με έναν ξεκάθαρο τρόπο. Μου είπε επί λέξει: «Ο Γιάννης είναι αυτιστικός. Πήγαινε σπίτι, και αν το πιστέψεις, έλα αύριο να κάνουμε δουλειά». Ηταν σαν ένα μαχαίρι στο στομάχι. Δεν κατάλαβα τι μου είπε. Γύρισα σπίτι και την μισούσα».
Σήμερα η Άδα έκανε μια ανάρτηση που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.
Συγκεκριμένα γράφει:
Κάποτε ένας αυτιστικός είχε περιγράψει τον αυτισμό του σαν μια μέλισσα μέσα στο κεφάλι του που κάποιες φορές του τρώει το μυαλό.
Μου έχει αποτυπωθεί αυτή η περιγραφή.
Τη σκέφτομαι κάθε φορά που ο Γιάννης γίνεται βίαιος απέναντι μου.
Όταν με χτυπάει στα μάτια του βλέπω έναν άγνωστο.Και μετά από 5’ στενοχωριέται και κλαίει.
Και σαν ένδειξη μεταμέλειας μου δίνει το κοντρόλ της τηλεόρασης να του πατήσω το κουμπί ν´ανοίξει.
Η μέρα μας περνάει σαν βουβός κινηματογράφος.
Αν μου ξεφύγει έστω κι ένα «πάμε» του άναψαν τα λαμπάκια.
Όσο δεν μιλάω και απλά πράττω είμαστε καλά.
Δυό φορές τη μέρα ποδήλατο κολύμπι ακόμα και με 5 μποφόρ..στα μουγγά.
Μπορεί να περάσουν μέρες και οι μοναδικοί άνθρωποι που να μιλήσω να είναι στο τηλέφωνο για να παραγγείλω σουβλάκια!
Σήμερα ξύπνησα 5 ώστε να πάω για τρέξιμο πριν ξυπνήσει ο Γιάννης.
Διασταύρωσα 3 ανθρώπους και καλημέρισα.Ο ένας μόνο μου ανταπέδωσε την ευχή.
Πείτε καλημέρα!
Μπορεί αυτός που σας τη λέει να έχει να μιλήσει μέρες...
Κάποτε ένας αυτιστικός είχε περιγράψει τον αυτισμό του σαν μια μέλισσα μέσα στο κεφάλι του που κάποιες φορές του τρώει το μυαλό.
Μου έχει αποτυπωθεί αυτή η περιγραφή.
Τη σκέφτομαι κάθε φορά που ο Γιάννης γίνεται βίαιος απέναντι μου.
Όταν με χτυπάει στα μάτια του βλέπω έναν άγνωστο.Και μετά από 5’ στενοχωριέται και κλαίει.
Και σαν ένδειξη μεταμέλειας μου δίνει το κοντρόλ της τηλεόρασης να του πατήσω το κουμπί ν´ανοίξει.
Η μέρα μας περνάει σαν βουβός κινηματογράφος.
Αν μου ξεφύγει έστω κι ένα «πάμε» του άναψαν τα λαμπάκια.
Όσο δεν μιλάω και απλά πράττω είμαστε καλά.
Δυό φορές τη μέρα ποδήλατο κολύμπι ακόμα και με 5 μποφόρ..στα μουγγά.
Μπορεί να περάσουν μέρες και οι μοναδικοί άνθρωποι που να μιλήσω να είναι στο τηλέφωνο για να παραγγείλω σουβλάκια!
Σήμερα ξύπνησα 5 ώστε να πάω για τρέξιμο πριν ξυπνήσει ο Γιάννης.
Διασταύρωσα 3 ανθρώπους και καλημέρισα.Ο ένας μόνο μου ανταπέδωσε την ευχή.
Πείτε καλημέρα!
Μπορεί αυτός που σας τη λέει να έχει να μιλήσει μέρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου