Κατάθλιψη: Πότε χρειάζεται ψυχολόγος και πότε ψυχίατρος

Η 30χρονη Αργυρώ ρωτά

Κατάθλιψη: Πότε χρειάζεται ψυχολόγος και πότε ψυχίατρος

Εδώ και 8 χρόνια ζω αυτό που λέμε σαν κατάθλιψη. Βέβαια εγώ υποφέρω από κρίσεις πανικού τα τελευταία 3 χρόνια πολύ πιο έντονα. Δεν έχω πάρει τίποτα ποτέ, έχω πάει σε ψυχολόγο, αλλά για 3 μόνο μέρες, γιατί είπα ότι θα το ξεπεράσω μόνη μου. Αλλά βλέπω ότι το άγχος μου έχει γονατίσει… Και αυτό που φοβάμαι είναι ότι μπορεί να μείνω έτσι. Πείτε μου θα αλλάξει αυτό ποτέ; Κουράστηκα να προσπαθώ ακόμα και για να αναπνεύσω.

Στο ερώτημα απαντά ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Σεφεριάδης:

Θεωρώ ότι μετά από 8 χρόνια πάλης, χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα, θα πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά και να ξεκινήσετε θεραπεία ώστε να μη χάσετε άλλα χρόνια βιώνοντας αυτό το βαρύ συναίσθημα. Έχετε μπει πια σε έναν φαύλο κύκλο «ασθένειας – ελπίδας – ασθένειας» που δε θα κλείσει παρά μόνο από τη συμβολή ενός ειδικού.

Παρατηρήθηκε ότι τα άτομα που βιώνουν καταθλιπτικές καταστάσεις κατευθύνουν το μεγαλύτερο μέρος των αρνητικών τους συναισθημάτων μακριά από τους άλλους, προς τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μισούν τον εαυτό τους με τρόπο που δεν αναλογεί προς τις πραγματικές τους αδυναμίες.

Τα καταθλιπτικά άτομα είναι πολύ ευαίσθητα στην εγκατάλειψη και νιώθουν δυστυχισμένα όταν μένουν μόνα τους. Επιπλέον, βιώνουν την απώλεια ως αποτέλεσμα και απόδειξη της κακότητάς τους.

Σε βαριές καταστάσεις όπου συνυπάρχουν ιδέες αυτοκαταστροφής ή η κατάσταση είναι χρόνια ή η λειτουργική έκπτωση μεγάλη, συνιστάται συνδυασμός φαρμακοθεραπείας με ψυχοθεραπεία.

Στις περιπτώσεις που υπάρχει λειτουργικότητα, διατηρείται η εργασία ή η πρότερη απασχόληση και η επικοινωνία, η θεραπεία είναι ψυχοθεραπευτική. Σε μια ελαφριά ή μέση κατάθλιψη, συνήθως μετά από 20-25 συνεδρίες έχουμε υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Όταν υπάρχουν συνοδά συμπτώματα ή ταυτόχρονα και άλλα προβλήματα όπως φοβίες, κρίσεις πανικού, υποχονδρίες, τότε προτείνεται μακρόχρονη ψυχοθεραπεία για την αλλαγή χαρακτηριστικών της δομής του ψυχισμού, στα οποία οφείλεται η βαρύτητα της νόσου.

Δημήτρης Σεφεριάδης
Ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής

Πηγή