Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, πού μοιράζει ἄνισα τά ἀπαραίτητα στή ζωή;

 "Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, πού μοιράζει ἄνισα τά ἀπαραίτητα στή ζωή;

Ἐσύ εἶσαι πλούσιος κι ὁ φτωχός στερεῖται.

Γιατί;— γιά νά δεχθεῖς ἐσύ μισθό ἀγαθότητας ἐνῶ ἐκεῖνος νά τιμηθεῖ μέ τά μεγάλα ἔπαθλα τῆς ὑπομονῆς.

Τό ψωμί πού ἔχεις ἐσύ εἶναι τοῦ πεινασμένου.

Τό ροῦχο πού φυλᾶς στήν ἀποθήκη σου εἶναι τοῦ γυμνοῦ.

Τό παπούτσι πού σαπίζει σέ σένα εἶναι τοῦ ξυπόλυτου.

Τό χρυσαφικό πού ἔχεις καταχωνιάσει ἀνήκει σ’ αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη.

Ὁ πεινασμένος λειώνει· ὁ γυμνός παγώνει, καί σύ ἀναβάλλεις τήν ἐλεημοσύνη γιά αὔριο;

Τί θά ἀποκριθεῖς στόν κριτή, σύ πού, ἐνῶ ντύνεις τούς τοίχους, δέν ντύνεις ἕναν ἄνθρωπο;

Σύ πού, ἐνῶ στολίζεις τά ἄλογα, περιφρονεῖς τόν ἀδελφό σου καί τήν κακομοιριά του;

Σύ πού ἀφήνεις τό σιτάρι νά μουχλιάζει καί δέν τρέφεις αὐτούς πού πεινοῦν.

Καί κατόπιν; Δέν σέ περιμένει ἕνας τάφος τρεῖς πήχεις ὅλο καί ὅλο; καί τό χῶμα πού θά σκεπάσει τή δύστυχη σάρκα σου; Μέχρι πότε τό χρυσάφι θά γίνεται ἡ ἀγχόνη τῶν ψυχῶν;!"

Μέγας Βασίλειος

Είναι μαρτυρία Χριστού: Αυτός που έχει βάλει στην ζωή του τον Χριστό, Τον ακολουθεί, προσπαθεί να εφαρμόσει τις εντολές Του

 Ξεχνούμε ότι είμαστε χριστιανοί.

Ξεχνούμε τι σημαίνει χριστιανός.
Ξεχνούμε πώς κινείται ο χριστιανός.
Ξεχνιόμαστε και ξεχάσαμε!

Τι είναι χριστιανός;

Αυτός που έχει βάλει στην ζωή του τον Χριστό, Τον ακολουθεί, προσπαθεί να εφαρμόσει τις εντολές Του. Ζει εν Χριστώ. Είναι μαρτυρία Χριστού.

Ο Χριστός είπε ότι είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά, άρα έτσι πρέπει να είναι και ο χριστιανός. Ο χριστιανός, έχοντας στην ζωή του τον Χριστό, δεν φοβάται, νιώθει ασφάλεια, γαλήνη, ηρεμία, πραότητα, κάνει υπομονή, χαίρεται, αγαπάει. Όπως όλοι οι άνθρωποι, μπορεί να πέσει, όμως, ως χριστιανός, επειδή δεν αντέχει στην πτώση, προσπαθεί να σηκωθεί αμέσως.

Δεν ταιριάζει στον χριστιανό το μίσος, η εμπάθεια, η ταραχή. Αυτά είναι αντίθετα των χριστιανικών ιδιοτήτων. Δεν μπορεί ο χριστιανός να ζει σε συνεχή ένταση, να ζει «με το σπαθί στο χέρι, παίρνοντας κεφάλια».

Ο χριστιανός οφείλει να αγκαλιάζει, να παρηγορεί, να σκεπάζει, να επουλώνει, να βοηθά, να αγαπά. Είναι στις εντολές του Χριστού η αγάπη προς τον εαυτό μας και τον πλησίον, «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».

Πόσο χαλαροί μπορεί να είμαστε; Πόσο αδιάφοροι; Πόσο ψεύτες; Ξεχνούμε την ιδιότητά μας ως χριστιανοί, ζούμε τελείως τυπικά. Αναζητούμε λύσεις σε καθημερινά προβλήματα, αλλά αγνοούμε την λύση, που μας παρέχεται, αν ζούμε σύμφωνα με την ιδιότητά μας, ως χριστιανοί.

Πόσο μπορούμε να αντέξουμε, αν καταργούμε την αγάπη από επιλογή και τρόπο ζωής, αν ζούμε σε αδιαφορία;

Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη. Δική μας η επιλογή.

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Πηγή: nyxthimeron.com

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια.

 

Άγιος Πορφύριος: Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή…

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή.Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ., δεν θα καταλάβετε ούτε θα προσευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι».

Μόνο το Πνεύμα το Άγιον, μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή. Δεν είναι δύσκολο να πείτε την ευχή αλλά δεν μπορείτε να την πείτε σωστά, γιατί κλωτσάει ο παλαιός εαυτός σας. Αν δεν μπορείτε στην ατμόσφαιρα της χάριτος, δεν θα μπορέσετε να κάνετε την ευχή.Μόλις ακούσετε προσβλητικό λόγο, λυπάσθε και μόλις σας πουν καλό λόγο, χαίρεσθε και λάμπετε;

Με αυτό δείχνετε ότι δεν είστε έτοιμοι, δεν έχετε τις προϋποθέσεις. Για να έλθει η θεία χάρις, πρέπει ν’ αποκτήσετε τις προϋποθέσεις, την αγάπη και την ταπείνωση, διαφορετικά δημιουργείται αντίδραση.Για να μπορείτε σε αυτή τη «φόρμα», θα ξεκινήσετε απ’ την υπακοή.Πρέπει πρώτα να δοθείτε στην υπακοή, για να έλθει η ταπείνωση. Βλέποντας την ταπείνωση, ο Κύριος στέλνει την θεία χάρι και έπειτα έρχεται μόνη, αβίαστα, η προσευχή.

Αν δεν κάνετε υπακοή και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.Να ετοιμάζεσθε σιγά σιγά, απαλά απαλά, και να κάνετε την ευχή μέσα στο νου.

Ότι είναι στο νου, είναι και στην καρδιά.

«Βίος και Λόγοι» Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Άγιος Πορφύριος: Έτσι η υγεία σου θα πάει καλύτερα!

 Οι σύγχρονες μορφές Αγίων, όπως ο Άγιος Πορφύριος, δεν είναι «έξω» από την πραγματικότητα. Κατανοώντας τους ρυθμούς της εποχής οι συμβουλές και οι διδαχές τους διαμορφώνονται έτσι, ώστε να βοηθήσουν τον πιστό να έχει μία καλή υγεία, σωματική και κυρίως πνευματική.

Συμβουλές από τον Άγιο Πορφύριο για μία ισορροπημένη σωματική και πνευματική υγεία.

«Να προσέχεις τη δίαιτά σου, να μην τρως τροφές που πειράζουν την πάθησή σου και παχαίνουν.

Να μη μένεις πολλές ώρες στο κρεβάτι, γιατί θα ξαναρρωστήσεις. Να κινείσαι, να ασκείσαι, αλλά με μέτρο. Να περπατάς, αλλά ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά, ούτε σε ανηφοριές ούτε σε κατηφοριές, ούτε σε μεγάλο υψόμετρο ούτε σε μικρό.

Να βαδίζεις, με κανονικό ρυθμό, σε ίσιο μέρος, χωρίς να κουράζεσαι. Να βγαίνεις έξω. Δε θα σού πω που να πας πηγαινε όπου σού αρέσει, φθάνει να είναι έξω από την Αθήνα, μακριά από τα καυσαέρια, που σε βλάπτουν πολύ στην υγεία σου. Να μη βγαίνεις έξω στο πολύ κρύο και στην πολλή ζέστη.

Όταν βγαίνεις στο κρύο, να κρατάς ένα μαντήλι μπροστά στη μύτη και το στόμα σου, για να μην αναπνέεις ψυχρό αέρα, και στη ζέστη να φοράς καπέλο για να μη σε πειράξει ο ήλιος στο κεφάλι.

Να προσέξεις πολύ την ψυχική πίεση και το άγχος, που αισθάνεσαι στην εργασία σου. Ξέρω, ότι εκεί δε σε πιέζουν, και εξωτερικά φαίνεσαι ήρεμος, αλλά εσωτερικά καταπιέζεις μόνος σου τον εαυτό σου, για να μην υστερήσεις ως προς τους άλλους και για να αποδώσεις καλύτερη και περισσότερη εργασία.

Είδες τώρα, που πήρες αναρρωτική άδεια και έμεινες αρκετές μέρες μακριά από αυτή την εργασία σου, πόσο ηρέμησες εσωτερικά; Όταν θα κάνεις άλλου είδους εργασία, δε θα έχεις άγχος. Να διαβάζεις πατερικά βιβλία και να προσεύχεσαι.

Προ πάντων να μη στενοχωριέσαι. Έτσι η υγεία σου θα πάει καλύτερα. Όσο πιο πολύ θα αγαπάς το Χριστό, τόσο πιο πολύ θα χαίρεσαι και τόσο πιο λίγο θα στενοχωριέσαι. Όλα να τα κάνεις με αγάπη και ευχαρίστηση, χωρίς πίεση και άγχος. Να παίρνεις και τα φάρμακα σου, ίσως κάποτε να τα πετάξεις κι αυτά».

Πηγή: dogma.gr

Τι έζησε ο Άγιος Παΐσιος κατά τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου.

 

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: Οι άνθρωποι όταν δυσκολευόμαστε στη ζωή μας ζητάμε βοήθεια από τους Αγίους και την Παναγία.

Για ποιο λόγο όμως άλλοτε ανταποκρίνονται στις παρακλήσεις μας και άλλοτε όχι; Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας∙ όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράµµα στην Μονή Ιβήρων.

Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιάµιση ώρα µε τα πόδια.

Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο∙µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.

Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.

Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζοµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα». Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµός να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.

Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµο και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πραγµατα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπι σταφύλι.

«Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα∙ µε έπιασαν τα κλάµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

πηγή:  βήμα ορθοδοξίας

 

Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς

 Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευτεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς τον Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα.

Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς.

Όταν όμως ευδοκεί να την εγκαταλείπει σε κόπους και ασθένειες, τότε οφείλουμε να χαιρόμαστε με την ελπίδα ότι θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη δόξα.

Η περίπτωση αυτή, παρόλη την αγάπη που εμπεριέχει προς τους ανθρώπους, μας αναγκάζει συχνά να σιωπούμε, να μη μιλάμε για την οδό του Θεού, γιατί ενώ είναι πολυπόθητη για όσους αγαπούν τον Εσταυρωμένο Χριστό, γίνεται για τους άλλους καταθλιπτική. Και όταν αυτοί κουραστούν, αρχίζουν να καταρώνται εκείνον που τους την κήρυξε.

Φοβάμαι πάντοτε για τους ανθρώπους αυτούς, μήπως έχοντας γνωρίσει εν μέρει τη χάρη του Θεού και βλέποντας στη συνέχεια ότι η απόκτηση της απαιτεί μεγάλους κόπους, αρχίσουν να εξουθενώνουν «γην επιθυμητήν»̇ ή μήπως δεν κατανοήσουν τα θαυμάσια Του και λησμονήσουν το πλήθος του ελέους Του τόσον, ώστε και αυτή η θέα των πρώτων καρπών από τη γη της επαγγελίας, να μη μπορεί να διεγείρει σε αυτούς την ανδρεία να πορευθούν για την κατάκτηση της.

Σκέπτομαι ότι αν τους πείσω, όπως ο Ιησούς του Ναυή και ο Χαλήβ, ότι θα μας εισαγάγει στη γη αυτή και θα μας την δώσει ως αιώνια και αναφαίρετη κληρονομιά κατά την άψευστη επαγγελία Του και ότι δεν πρέπει μικρόψυχα να φοβούμαστε τον λαό της γης εκείνης, δηλαδή τις θλίψεις, που φαίνονται μόνον ως αδύναμες και διαλύονται σαν καπνός, τότε, ποιος ξέρει, ίσως αργότερα με μισήσουν και θελήσουν να με λιθοβολήσουν.

Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

«Μόλις παύσει η αμαρτία, ξεκινά η μετάνοια».

 Έλεγε ο Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης: «Μόλις παύσει η αμαρτία, ξεκινά η μετάνοια». Η μετάνοια ξεκινάει από σωματικό κόπο, κόπο, όμως, προς τον Χριστό.

Στην Εξομολόγηση τα αμαρτήματα διαγράφονται, όμως τα πάθη και οι λογισμοί απαιτούν σωματικό κόπο. Έτσι αγνίζει το σώμα.

Ο προπατορικός ρύπος διαγράφεται μόνο με το άγιο Βάπτισμα, όχι μόνο με το Χρίσμα. Η μετάνοια νοείται προσπάθεια καρδιακή, ενώ η μεταμέλεια είναι απλώς εγκεφαλική κατάσταση. Όσον δε αφορά την αληθινή μετάνοια, αυτή δεν είναι άλλη από το «άγιο μίσος». Αυτό το μίσος είναι απαθές, επαινετό και στρέφεται μόνο κατά της αμαρτίας και ποτέ κατά του αμαρτωλού.

Οι δικοί μας σταυροί είναι σταυρουδάκια.

 

Όσιος Παΐσιος: Οι δικοί μας σταυροί είναι σταυρουδάκια, μόνο ο Κύριος σήκωσε μεγάλο Σταυρό.

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.

 Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας.

Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη.

Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό.

Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό.

Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός.

Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

 

Ανεφάρμοστος ο νόμος του Θεού;

 Θεός: «Αδύνατα! Αδύνατα είναι τα παραγγέλματα του Θεού», φωνάζουν πολλοί εκ των ανθρώπων στις ημέρες μας. «Η χριστιανική ζωή είναι ακατόρθωτη», προσθέτουν άλλοι.

 

Επειδή συχνά πυκνά ακούεται η παραπάνω ένσταση, γι’ αυτό θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με την αναίρεση αυτής προς εδραίωση της πίστεως των χριστιανών. Καταρχήν ας δούμε σε ποιους παρουσιάζονται αδύνατα και ακατόρθωτα τα παραγγέλματα του Θεού. Οι εντολές του Θεού εμφανίζονται ως ανεφάρμοστες στους ανθρώπους, που άφησαν τον εαυτό τους να επηρεασθεί από τις διδαχές της πλάνης, που δημιουργούν τα ποικίλα σύγχρονα αθεϊστικά και υλιστικά ρεύματα και τα οποία αναβλύζουν από περιοδικά, βιβλία, εκπομπές του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως και σκοπό τους έχουν να ψυχράνουν στις ψυχές των ανθρώπων την πίστη προς τον Χριστό, να κλονίσουν το σεβασμό προς τη χριστιανική ηθική, να τους απομακρύνουν από την Εκκλησία και το δρόμο του Θεού. Με δύο λόγια, οι άνθρωποι που ζουν μακριά από τον Θεό εξυπηρετούν την αμαρτία, εκείνοι ισχυρίζονται ότι η χριστιανική ζωή είναι ακατόρθωτη. Και είναι αναμενόμενο αυτό. Γιατί η αμαρτία πληγώνει τη θέληση του ανθρώπου. Την εξασθενεί. Φυσικό επακόλουθο είναι στους ανθρώπους με την εξασθενημένη θέληση να παρουσιάζονται τα παραγγέλματα του Ευαγγελίου αδύνατα και ακατόρθωτα. Νικημένοι αυτοί από τα πάθη τους είναι ανελεύθεροι και δούλοι σ’ αυτά. Γι’ αυτό και ο απόστολος Πέτρος διαπιστώνει: «Σ’ εκείνο το πάθος, από το οποίο κανείς έχει νικηθεί, σ’ αυτό έχει δουλωθεί».

Στη συνέχεια έρχεται και ο Σατανάς, ο οποίος μισεί και πολεμεί τον άνθρωπο. Και τι τους ψιθυρίζει; «Που ζείτε; Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι άνθρωποι δεν είναι όπως τα παλαιά χρόνια. Ζουν διαφορετικά. Δεν βλέπετε ότι οι περισσότεροι δεν λογαριάζουν το Ευαγγέλιο; Σεις θα αποτελείτε εξαίρεση; Άσχημα τα περνούν οι πολλοί; Δεν χαίρονται τη ζωή τους; Δεν γλεντούν τα νιάτα τους; Μη σκέπτεσθε αφύσικα και αδύνατα πράγματα. Τόσα χρόνια που ζήσατε τη ζωή του κόσμου, άσχημα περάσατε; Συνεχίστε, λοιπόν, το δρόμο σας και μη ακούτε τι λένε οι παπάδες». Τέτοια και παρόμοια σφυρίζει στο νου των ανθρώπων ο διάβολος. Και δυστυχώς, πολλοί γίνονται θύματα του πονηρού. Τον πιστεύουν. Κι εφόσον αποδέχονται τις εισηγήσεις του πονηρού, αυτός δεν τους αφήνει να απομακρυνθούν από τη ζωή της αμαρτίας. Είναι φυσικό κατόπιν όλων αυτών η χριστιανική ζωή να τους παρουσιάζεται αδύνατη και ακατόρθωτη. Έτσι παρατηρείτε το νέο εκείνο, που έχει επηρεασθεί από τις σύγχρονες ιδέες περί ελευθερίας, να αφήνει τον εαυτό του ανεξέλεγκτο, να παρασύρεται από την κοσμική ζωή των διασκεδάσεων με άσεμνους χορούς, ξενύχτια και ασωτίες. Είναι δούλος πλέον των προτιμήσεων και των ορέξεών του. Υποδουλώθηκε στις απαιτήσεις της κοσμικής ζωής και των παθών. Απομακρύνθηκε από το Χριστό και την αλήθεια Του. Πως κατόπιν αυτής της διαγωγής του να μη του φανούν ακατόρθωτα και απραγματοποίητα όσα ζητεί ο Χριστός; Δέστε και το ναρκομανή. Το πάθος τον κατάντησε δούλο του. Γι’ αυτό τον βλέπετε να σπεύδει και να ενδίδει καθημερινά και να ζει για τα ναρκωτικά στην περίπτωση αυτή, πως θα ζήσει ζωή χριστιανική; Και πώς να μη του παρίστανται αδύνατα και απραγματοποίητα όσα απαιτεί ο Νόμος του Θεού;

Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους, που η αμαρτία δελέασε και υπέταξε, όπως είναι ο οινοπότης, ο χαρτοπαίκτης, ο αισχροκερδής, ο σαρκολάτρης και άσωτος.

«Η Εκκλησία, η αήττητη Βασιλεία», Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, Αθήνα – Νοέμβριος 2007.

«Κύριε, τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…».

 Μια φτωχή και πολύτεκνη μητέρα πήγε στο παντοπωλείο ν’ αγοράσει, με πίστωση, τρόφιμα για τα Χριστούγεννα. Ο παντοπώλης τη ρώτησε πόσα χρήματα είχε μαζί της, κι εκείνη του απήντησε ότι ο σύζυγός της και ο γιος της σκοτώθηκαν στον πόλεμο, έχει πέντε παιδάκια και χωρίς κανένα πόρο ζωής. «Ειλικρινά, το μόνο που έχω τυχαίως αυτή τη στιγμή μαζί μου, είναι ένα χαρτάκι στο οποίο έγραψε η άρρωστη κόρη μου μια προσευχή…».

Ο παντοπώλης, ψυχρός και αδιάφορος, της είπε ότι εδώ είναι παντοπωλείο και όχι φιλανθρωπικό κατάστημα. Πειράζοντας τη γυναίκα και αστειευόμενος πήρε το χαρτάκι και το έβαλε στο ένα μάτι της ζυγαριάς, λέγοντας ειρωνικά και αλαζονικά: – Να δούμε πόσα τρόφιμα ζυγίζει η προσευχή της κορούλας σου...

Τοποθέτησε στο άλλο «μάτι» της ζυγαριάς μια φέτα ψωμί, αλλά δεν υποχωρούσε και δεν κατέβαινε. Εν συνεχεία μισό ψωμί, ένα ψωμί, δύο, τρία, πέντε και άλλα τρόφιμα πιο βαριά, και υπερνικούσε πάντοτε το βάρος του χαρτιού…

Ανησύχησε ο παντοπώλης, για την ιδιαίτερη βαρύτητα του χαρτιού, κατελήφθη από κάποιο ιερό δέος, και γεμάτος με παράξενα συναισθήματα μετανοίας και αμηχανίας, είπε στη γυναίκα: Πάρε αυτό το σακί, γέμισέ το δωρεάν με τρόφιμα και πήγαινε στην οικογένειά σου και Καλά Χριστούγεννα...

Η γυναίκα συγκινημένη από την γενναία και φιλάνθρωπη χειρονομία του παντοπώλη, τον ευχαρίστησε με δάκρυα και έφυγε χαρούμενη. Όταν έφυγε, ο παντοπώλης πήρε το χαρτάκι και διάβασε τι έγραφε:

«Κύριε, τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…». Αυτό ήτο το βάρος της προσευχής…

Υπέροχοι Ύμνοι της Μεγάλης Σαρακοστής

 

Να θεωρείς κάθε μέρα ως την τελευταία της ζωής σου

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: Κάθε μέρα θεώρησέ την σαν την τελευταία της ζωή σου και πέρασέ την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενος για τη φοβερή απολογία στο για όλη τη ζωή σου και όλες τις αμαρτίες σου.Κάθε έργο σου αγίασέ το με την προσευχή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού. Θυμήσου εκείνο που ειπώθηκε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».Αγάπησε πολύ τον Θεό και βάλε στην ψυχή σου τον Παράδεισο. Αγάπησε τους πλησίον στο όνομα του θεού, σαν τέκνα του θεού, αρνούμενος τον εαυτό σου σύμφωνα με την εντολή του θεού και όλοι θα είναι φίλοι σου.

Όποιος αγαπά τον εαυτό του, εκείνος δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό και δεν μπορεί να υπηρετήσει τον πλησίον του με αυταπάρνηση.Όλες οι αμαρτίες προέρχονται από την αγάπη στον εαυτό μας. Αρχή κάθε καλού είναι να αρνηθείς τον εαυτό σου, να σταυρώσεις τη σάρκα με τα πάθη, να υπομείνεις τις θλίψεις, τις προσβολές και τις συμφορές. Οι αμαρτίες καθαρίζονται με τη μετάνοια, τα δάκρυα και την υπομονή στις αδικίες «εν πνεύματι πραότητος». Γι’ αυτό μη κάμπτεσαι από τις αδικίες, μη στερείς τον εαυτό σου από τα στεφάνια, μη φεύγεις από τη θεραπεία της ψυχής ου. Όποιος δικαιολογείται και προσπαθεί να αποδείξει το δίκιο του και την αθωότητά του, ίσως μπορέσει να βρει αυτό το δίκιο.

Όποιος αναζητεί ηρεμία, σ’ αυτόν δεν μπορεί να παραμείνει το Πνεύμα το Άγιο. Όπου θλίψη, εκεί και ο Θεός.Η κυριώτερη θυσία στον Θεό είναι «πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».Η ταπείνωση αποκτάται με βαρείς κόπους, με υπομονή στη δυστυχία, στις αρρώστιες, στις αδικίες και τη φτώχεια. Υπομένοντας εξωτερικά τις θλίψεις, στην ψυχή θα έχεις παρηγοριά από το πνεύμα του Θεού.Το να δείχνεις αγάπη στον πλησίον, να τον διακονείς, είναι ανώτερο από τον κανόνα της προσευχής και τις μετάνοιες. Ακολουθείς τους λογισμούς; Εδώ βρίσκεται η αρχή της αμαρτίας.Κάθε υπηρεσία κάνε την ως διακόνημα από τον Θεό, χωρίς γογγυσμό.Αγάπησε πολύ την προσευχή, τη νηστεία, την ευσπλαχνία . Αυτά ανοίγουν τους ουρανούς.

Κανένα μην κατακρίνεις και δεν θα κατακριθείς . Κρίνοντας τον πλησίον σου, διαγράφεις τον εαυτό σου από το Βιβλίο της Ζωής και δεν βλέπεις τις αμαρτίες σου, γιατί τις κρύβει ο Διάβολος. Συχνά νήστευε, μελέτα τον λόγο του Θεού και πνευματικά βιβλία γιατί σ’ αυτά βρίσκεται η πηγή της ζώσης πίστεως. Να έχεις πνευματικό καθοδηγητή, να αγαπάς την αποκάλυψη των λογισμών σου και τότε άνετα θα αποκτήσεις τη Βασιλεία των Ουρανών.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

 

Αρχή Τριωδίου

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ για παιδιά

 

Αγνή Παρθένε! ... από Ινδούς του Μπαχρέϊν

 

ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΦΩΝΑΖΕ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

 Κάποιο αγοράκι μπήκε επειγόντως στις Πρώτες Βοήθειες ενός νοσοκομείου. Ύστερα από επείγουσες εξετάσεις, ο γιατρός αποφάνθηκε τα εξής: «Θα ανοίξω την καρδιά σου…».

Το αγοράκι τον διέκοψε απότομα: «Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό»Ο χειρουργός τον κοίταξε περίεργα και καθώς δεν πίστευε, σούφρωσε τα φρύδια του και του είπε:«Θα ανοίξω την καρδούλα σου για να διαπιστώσω τις βλάβες που σου προκάλεσε η αρρώστια σου…»«Ναι, αλλά όταν ανοίξετε την καρδιά μου, θα βρείτε το Χριστό.»Ο γιατρός έριξε ένα βλέμμα περίεργο προς τους γονείς του που κάθονταν ήρεμοι πλάι του και συνέχισε: «Όταν διαπιστώσω τις βλάβες, θα κλείσω την καρδιά και το στήθος σου και θα αποφασίσω τι θα κάνω.»«Σύμφωνοι, αλλά θα βρείτε το Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Η Αγία Γραφή λέει, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί μέσα. Όλοι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι λένε, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί, μέσα στην καρδιά μας. Εσείς θα τον βρείτε μέσα στη δική μου καρδιά.»

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

 

Θρησκεία, επιστήμη και περί αξιοπιστίας

 Ποια είναι πιο αξιόπιστη, η θρησκεία ή η επιστήµη;

Αυτό το ψευτοδίλημμα προκάλεσε σε διαστρεβλωμένες συζητήσεις η ανάρτηση του συμπαθούς κ. Μόσιαλου, περί της άμωμης σύλληψης διά κρίνου και «αφελούς» χριστιανού που την πιστεύει, ενώ αρνείται τον κορωνοϊό και την προστασία που του παρέχει η επιστήμη.Στο μυαλό μου αυτό μεταφράζεται στην ερώτηση, ποιος επικρατεί; Ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο, ή ο άνθρωπος που δημιούργησε την επιστήμη;Αντί για άλλη απάντηση σε αυτό παραθέτω την ιστορία που διηγήθηκε ο μεγάλος φυσικός επιστήμονας Ισαάκ Νεύτων (αντιλαμβανόμενος ότι αυτός μεν ανακάλυψε τον νόμο της βαρύτητας, αλλά τον νόμο δημιούργησε ο Θεός):