Υπαπαντή:
Μεγάλη Θεομητορική εορτή, μετέχουσα και Δεσποτικής τοιαύτης, επιτελουμένη την 2αν Φεβρουαρίου, ήτοι τεσσαράκοντας ημέρας μετά την εορτή των Χριστού Γεννών.
"Την υπάντησιν αυτήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν ή "εδέξατο Αυτόν σαρκί Συμεών ο πρεσβύτης εν ταις αγκάλαις αυτού" εορτάζει η Εκκλησία κατά την εορτήν της Υπαπαντής......... Ότε εισήρχοντο εις τον περίβολον του Ναού υπήντησεν αυτούς, κινηθείς Πνεύματι Αγίω ο Συμεών, εις τον οποίον είχεν αποκαλυφθεί ότι δεν θα απέθνησκεν πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Προσδεξάμενος ούτος τον Ιησούν εις τας αγκάλας εδόξασε δια τούτο τον Θεόν δια της γνωστής ωδής "Νυν απολύεις τον δούλόν σου Δέσποτα", λέει η Μεγάλη Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια.
Με άλλα λόγια σημαίνει την υποδοχή, την προϋπάντηση του Χριστού από τον Συμεών, ο οποίος είχε λάβει την προφητεία ότι δεν θα πέθαινε προτού αντικρίσει τον Χριστό.
Παροιμία
Μια σχετική παροιμία μετεωρολογικής πρόβλεψης:
"Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας".
Λαογραφία:
Υπήρχε και το “Φλεβάρισμα της ρώγας” στη γιορτή της “Αγίας Παπαντής”
Στις θηλάζουσες υπήρχε η εθιμική συνήθεια, για την πρόληψη των παθήσεων των θηλών, να τηρούν απόλυτη αργία και νηστεία την ημέρα της Υπαπαντής, που σαράντησε η Παναγία-Λεχώνα. Έτσι η κάθε μικρομάνα πριν θηλάσει το βρέφος της σταύρωνε τις θηλές των μαστών της και έλεγε την παρακάτω ευχή τρεις φορές:
“Φλεβάρη, φλέβες άνοιξε στις ρώγες των βυζιών μου για να βυζάξω το παιδί και να το μεγαλώσω για να βυζάξω τον γιο τον κανακάρικό μου”. Με τον τρόπο αυτό ζητούσαν από την Παναγία να προστατέψει τις θηλές των μαστών από ραγάδες.
Υπαπαντή ετυμολογία:
Η λέξη ὑπαπαντή προέρχεται από το ρήμα ὑπαπαντάω < ὑπό + ἀπαντάω ή ὑπό + ἀπαντώ. Δηλαδή απαντά, συναντάω, προϋπαντώ.
Ως Χριστιανική γιορτή:
Εορτάζεται η προϋπάντηση του Ιησού στο Ναό από τον άγιο γέροντα Συμεών (όπως του είχε προαναγγείλει ο Θεός) και σύμφωνα με το ιουδαϊκό έθιμο της αφιέρωσης των πρωτότοκων αρσενικών βρεφών στο Θεό (βλέπε Κατά_Λουκάν, B, 22-39).
Με πληροφορίες από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου