Η Κοίμησις της Θεοτόκου

«Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν».

Το μεγαλείο της αγάπης αποκαλύπτεται στο πρόσωπο της Παναγιάς! Σ’ αυτό το γλυκό πρόσωπο, που έγινε μάνα του Θεού και μάνα των ανθρώπων, προσωποποιήθηκε η αγάπη, γιατί έφερε στα σπλάγχνα Της την ίδια την αγάπη.

Αυτή, η προσωποποίηση της αγάπης, φαίνεται από την ίδια Της την ζωή, μια ζωή εκούσιας αποδοχής του σχεδίου του Θεού, που επισφραγίζεται με το: «ιδού η δούλη Κυρίου». Η σιωπή Της δήλωνε την εμπιστοσύνη Της στον Θεό.

Ακοίμητη η Θεοτόκος προσεύχεται και παρακαλεί τον Υιό και Θεό Της για τα πονεμένα Της παιδιά. Πώς είναι δυνατόν αυτήν, την αγάπη, να την κρατήσει ο τάφος και ο θάνατος;! Η Ανάσταση του Χριστού απέδειξε ότι δεν χωρά η αγάπη σε τάφο! 

Γι’ αυτήν, την αγάπη, που είχε η Παναγία, ενώ εκοιμήθη σωματικώς, ο τάφος δεν μπορούσε να την κρατήσει. Σωματικώς μετέστη στον ουρανό κοντά στον Υιό και Θεό Της. Αυτή η αγάπη Της συνεχίζει και μετά την Κοίμησή Της.

Ακατάπαυστα σκεπάζει, μεσιτεύει και βοηθά τα παιδιά Της. Με τα γόνατά Της ματωμένα από τις γονυκλισίες και τις ικεσίες προς τον Υιό Της επιμένει, ώστε να παραβλέψει τα εσφαλμένα των ανθρώπων και να τους χαρίσει την σωτηρία.

Ας προστρέξουμε σ’ αυτό το μεγαλείο της αγάπης. Θα μας αγκαλιάσει μητρικά, επουλώνοντας πληγές και τραύματα ψυχικά. Ας την παρακαλέσουμε να μας χαρίσει λίγη από την αγάπη Της και Αυτή σίγουρα θα προστρέξει σαν Μάνα. Γνωρίζει την δυσκολία και την ανάγκη μας. Απλά μας περιμένει να την καλέσουμε!

ΠΗΓΗ