Του αρχιμ.Ιακώβου Κανάκη
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία
του κράτους, εισήλθε μέσα στην Εκκλησία ένα πνεύμα εκκοσμίκευσης.
Οι χριστιανοί που επιθυμούσαν να ζήσουν την «ζεστασιά» της «πρώτης
Εκκλησίας» αποφάσισαν να φεύγουν από τις πολυπληθείς πόλεις και να ζουν
κατά μόνας ή ως μικρές ομάδες σε έρημα μέρη.
Αυτή είναι η αρχή του μοναχισμού.
Οι άνθρωποι που θα ζουν στις ερημιές (στα μοναστήρια αργότερα) δεν θα
το κάνουν επειδή μισούν τον κόσμο αλλά επειδή αγαπούν τον κόσμο. Όπως
και σήμερα οι μοναχοί ζουν στις Μονές και συνεχώς προσεύχονται για τον
κόσμο, έχουν μέσα τους την καλή αγωνία για την Σωτηρία του κόσμου. Στις
δεήσεις τους λέγουν: