Ο φετινός εορτασμός των Χριστουγέννων μάς βρίσκει όλους σε ένα
προβληματισμό και σε μια περίσκεψη. Θα καταθέσω τους λογισμούς μου δίχως
προλόγους. Η Αθήνα ακόμη μυρίζει φωτιά. Ο κόσμος σε μια απορία,
παραζάλη, ταλαιπωρία και ανησυχία. Ποιος κέρδισε από αυτή τη μάχη των
δρόμων, με τις τόσες καταστροφές και το χυμένο αίμα ενός αθώου παιδιού;
Μπορεί κανείς να απαντήσει;
Παραμονές ενός άλλου παιδιού που ήλθε πριν από 2.000 χρόνια για να
φέρει ειρήνη και να μιλήσει για αγάπη και των εχθρών. Ερχεται ξανά ο
Χριστός σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία, με οικονομική κρίση, με δώρα,
κίνηση και θόρυβο.
Για τις ανάγκες μας
Παρουσιάζεται και ένας Χριστούλης, καημενούλης, φτωχούλης, σε μια
σπηλιά με ζώα, λίγο στρουμπουλός και χαμογελαστός, όπως τον θέλει η
Δύση. Είναι για τις ανάγκες μας. Για να περνάμε καλά και να μας τα
φέρνει καλά, που είμαστε τόσο πολύ καλοί. Αυτή είναι η θρησκειοποίηση
και της Ορθοδοξίας.